Die großen Mythen - Antike Götter und Helde

 

αrte:Geschichten von Liebe, Verrat und Rache...Die poetische Kraft der griechischen Mythen hat Jahrhunderte überdauert und begegnet uns bis heute in Kunstgeschichte, Archäologie und Literatur.

Die Animationsreihe erzählt die spannenden Schicksale der großen Figuren der griechischen Mythologie, vom hinterlistigen Götterboten Hermes bis hin zur grausamen Rächerin Medea. 

Zeus und die Macht

 Zeus und die Liebe  

 Hades 

 

Prometheus 

 

 Apollon

 Dionysos

 Athene 

 

  Hermes 

Psyche

Tartaros

Aphrodite

Perseus 

Bellerophontes

Antigone

Ödipus 

Medea 

Herakles 

“Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ” – Σειρά ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ3

 

“THE GREAT GREEK MYTHS”

 Με ιστορίες για αγάπες, έρωτες, εξουσίες, προδοσίες, ειδεχθή εγκλήματα, αβάσταχτους χωρισμούς, φρικτές εκδικήσεις, και μεταμορφώσεις – η ποιητική δύναμη της Ελληνικής μυθολογίας έχει διασχίσει τους αιώνες.

Αυτή η σειρά έχει ως στόχο να διηγηθεί αυτές τις αρχαίες ιστορίες, χρησιμοποιώντας animations που δημιουργήθηκαν ειδικά για την περίσταση, και εικόνες που επιλέγονται από ολόκληρη την ιστορία της τέχνης. Αυτό το δυναμικό μείγμα, μια γέφυρα μεταξύ νεωτερισμού και της ιστορίας, συνδυάζοντας την αρχαία αφήγηση και τη σύγχρονη δραματική τέχνη, είναι ένας νέος τρόπος για να ανακαλύψουμε και πάλι αυτό το κομμάτι της παγκόσμιας κληρονομιάς μας.

 

Για να κερδίσει τον τίτλο του αρχηγού του Ολύμπου, ο Δίας έκανε πολλά σημαντικά βήματα, και ξεπέρασε πολλές προκλήσεις ιστορία του προς την κατάκτηση της εξουσίας χρονολογείται από αμνημονεύτων χρόνων, από την αρχή του κόσμου. Γεννημένη από το Χάος και τη Γαία – η Μητέρα Γη – ζευγάρωσε με τον Ουρανό. Πολλά παιδιά γεννήθηκαν από την ένωσή τους, ιδίως οι Τιτάνες και οι Κύκλωπες. Ο νεότερος από τους Τιτάνες, ο Κρόνος επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του ο οποίος καταπίεζε τη μητέρα και τα αδέλφια του. Έχοντας νικήσει τον πατέρα του, στη συνέχεια ο Κρόνος αποφάσισε να καταπιεί όλα του τα παιδιά για να αποφύγει το ρίσκο ότι κάποιο από αυτά θα του κλέψει την δύναμη. Ωστόσο, το μικρότερο και πάλι επέζησε και ξεκίνησε πόλεμο ενάντια στον Κρόνο, τους Τιτάνες και άλλα πλάσματα. Δεν ήταν άλλος από τον Δία.

 

Παραγωγή: Γαλλίας

Έτος παραγωγής: 2015

Σκηνοθεσία: François Busnel, Sylvain Bergere , Juliette Garcia 

Η Ψυχή 

Ο Περσέας 

Ο Τάρταρος 

Ο Δίας 

Οι Έρωτες του Δία 

Ο Άδης 

Ο Ορφέας 

Ο Προμηθέας 

Ο Απόλλωνας

Ο Διόνυσος

Η Αθηνά 

Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος 

Ο Βελλερεφόντης 

Η Αντιγόνη

Η Αφροδίτη 

Ο Ερμής 

Η Μήδεια 

Ο Οιδίποδας 

Ο Ηρακλής 

Ερμής,ο αγγελιαφόρος

 

της Αλεξάνδρας Δεληγιώργη

 

Από τους δώδεκα θεούς που κατοικούσαν στην κορυφή του Ολύμπου, ο μικρός Πέτρος ο βι-βλι-ο-φά-γος ξεχώρισε τον Ερμή που τον αγαπούσε ιδιαίτερα. Ο Ερμής είχε αδέλφια τον Απόλλωνα, την Αθηνά, την ΄Αρτεμη, τον Άρη, την Αφροδίτη, τον Ποσειδώνα, την Δήμητρα που ήταν όλοι παιδιά του Δία και της Ήρας.

 

Ο Πέτρος ξεχώρισε τον Ερμή με το φτερωτό του καπέλο και τα φτερωτά πέδιλά του και ήθελε να μάθει τα πάντα για τον γορ-γο-πό-δα-ρο θεό με την πέτασο, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες το φτερωτό καπελάκι του.

 

Ο Ερμής διέσχιζε τον αέρα και πήγαινε τις ειδήσεις και τα γράμματα που έστελναν, τα πολύ παλιά χρόνια, οι θεοί στους ανθρώπους, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, στα νησιά του Αιγαίου πελάγους, στα παράλια της Μικράς Ασίας, στο Ιόνιο πέλαγος, και ακόμη παραπέρα, στη Σικελία, ένα μεγάλο νησί, στο νότο της Ιταλίας. Γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες με τα καράβια τους (τις τρι-ή-ρεις) ταξίδευαν σε όλη τη Μεσόγειο θάλασσα. Έτσι, όπως και στα άλλα μέρη που πήγαν, έφτιαξαν και στην Σικελία, ωραίες πόλεις, με ναούς και αγάλματα, που ακόμη και σήμερα, πηγαίνουν να τα δουν επισκέπτες από όλον τον κόσμο.

 

Αλλά ας μη ξεφύγω από την ιστορία του μικρού Πέτρου που αγαπούσε ιδιαίτερα τον γορ-γο-πό-δα-ρο Ερμή. Η ιστορία έλεγε πως ο Ερμής έγινε ο αγαπημένος όλων των θεών τού Ολύμπου, γιατί πηγαινοερχόταν με τις ειδήσεις που έστελναν οι θεοί στους ανθρώπους, και οι άνθρωποι στους γονείς τους, στα αδέλφια τους, στους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, στους φίλους και στους δασκάλους τους,όταν τύχαινε να ζουν μακριά τους.

 

Ας πάρουμε,όμως,την ιστορία του θεού Ερμή από την αρχή.

 

Ο Ερμής, λοιπόν, γεννήθηκε σε μια σπηλιά στην Κυλλήνη, κοντά στην Κόρινθο, που είναι μια πόλη στην Πελοπόννησο. Πατέρας του Ερμή ήταν ο Δίας και μητέρα του η όμορφη Μαία, η μια από τις εφτά κόρες του ΄Ατλαντα, του γίγαντα που βαστούσε τη γήινη σφαίρα στους ώμους του.Από μικρόν ακόμη, θεοί και άνθρωποι τού αναγνώρισαν πολλά χαρίσματα κι άλλες τόσες ιδιότητες. Τον είπαν κήρυκα των θεών, προστάτη των αρνιών, των κατσικών και των προβάτων. Τον είπαν και αγγελιοφόρο του Δία, αργεϊφόντη, ονειροπομπό, ψυχοπομπό, και άλλα πολλά.

 

Είναι αλήθεια, ο Ερμής γεννήθηκε τε-τρα-πέ-ρα-τος και μωρό ακόμη, θέλοντας να παραβγεί στον Απόλλωνα, τόλμησε να του κλέψει τα βόδια. Λένε πως εκείνο το βράδυ, το φεγγάρι βγήκε δυο φορές. Ποιος ξέρει γιατί; Για να φέξει τον δρόμο στον Ερμή; Ή μήπως για να δει ο Απόλλωνας την κλεψιά του; Ο Απόλλωνας, πάντως, δεν άργησε να το καταλάβει και θύμωσε τρομερά. Τότε, ο Ερμής για να μετριάσει τον θυμό και την τιμωρία του Απόλλωνα, κατάφερε, αν και τόσο μικρός, και τού έφτιαξε μια λύρα γιατί του Απόλλωνα του άρεζε να παίζει μουσική.

 

Έτσι, ενώ, στην αρχή, οι άλλοι θεοί δεν λογάριαζαν και πολύ τον μικρούλη Ερμή, αυτός, με την εξυπνάδα και τη ζωντάνια του, με τον καιρό, πρόκοψε σε ό,τι έκανε, και όλοι, θεοί και άνθρωποι, τον είχαν ανάγκη. Επειδή, ο Ερμής ήταν στ΄αλήθεια φι-λάν-θρω-πος, οι άνθρωποι τον συμπαθούσαν και τον αγαπούσαν περισσότερο από τους άλλους θεούς• τον έκαναν προστάτη της γνώσης, και οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες, οι ρήτορες, οι ποιητές και ζωγράφοι τον τιμούσαν, κάθε φορά που σκάρωναν μια θεωρία, ένα θεώρημα, έναν λόγο, ένα ποίημα ή ένα άγαλμα ή μια ζωγραφιά. Και δεν έφτανε μόνον αυτό, τον έκαναν προστάτη και των εμπόρων που πουλούσαν τα εμπορεύματά τους και κέρδιζαν χρήματα. Τον έκαναν ακόμη προστάτη των σπιτιών, των δρόμων, των ναών και των συνόρων.

 

Ακούραστος, ο Ερμής όλα τα φύλαγε, ακόμη και τους δρόμους που κατέβαιναν στον κάτω κόσμο, τον Άδη. Από τον κάτω κόσμο, τον Άδη, ο Ερμής έφερνε ξανά τις ψυχές πάνω στη γη. Και καθώς ήταν φίλος του Πλούτωνα, δεν ξεχνούσε να ανεβάζει στη γη, την γυναίκα του, Περσεφόνη, που ήταν η κόρη της θεάς Δήμητρας, κάθε χρόνο, την άνοιξη και το καλοκαίρι, και τότε, όλη η φύση έλαμπε στον ήλιο και άνθιζε.

 

Ο Ερμής δεν ήταν μόνον τετραπέρατος και προκομμένος, ήταν και διασκεδαστικός. Ψυχαγωγούσε θεούς και ανθρώπους και τους έκανε να χαίρονται. Οι άνθρωποι τον ένιωθαν δικό τους , γιατί με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, ο Ερμής τους θύμιζε τον ίδιο τον εαυτό τους.

 

Ύστερα από πολλά χρόνια, όταν έγινε βασιλιάς ο Μέγας Αλέξανδρος, οι Έλληνες έκαναν τον Ερμή, που γερνούσε με τα χρόνια, πάλι νέο, για να μπορεί να προστατεύει τους αθλητές που γυμνάζονταν στα γυμναστήρια, και τους βοηθούσε στους αγώνες τους, στον στίβο και στα στάδια.

 

Ο Ερμής, όλα τα προλάβαινε με τα χρυσά, φτερωτά πέδιλά του, που τα φορούσε και γλυστρούσε πάνω στην θάλασσα, όπως οι γλάροι, κρατώντας το χρυσό του ραβδί, το κηρύκειο, με το οποίο κάθε πρωί, ξυπνούσε και κάθε βράδυ, αποκοίμιζε τους ανθρώπους. Αυτός τους έστελνε και τα όνειρα που έβλεπαν στον ύπνο τους.

 

Στο κηρύκειο, το χρυσό ραβδί του τυλίχθηκαν δυο φίδια που ο Ερμής τα χώρισε για να μη φάνε το ένα το άλλο. Γι΄αυτό και το κηρύκειο του Ερμή θύμιζε στους ανθρώπους την ομόνοια και την αφθονία που τους χάριζε ο καλοκάγαθος Ερμής κι έτσι, αυτοί, με τα πολλά, κάποτε, έκαναν τις έχθρητες πέρα.

 

Oι περιπέτειες του Ερμή είναι πολλές και μια Γαλλίδα συγγραφέας, η Szac Murriel έγραψε τα χρονικά που τις εξιστορούν.

Όταν ο Πέτρος έμαθε να διαβάζει νεράκι, ζήτησε από την γιαγιά του να του πάρει το βιβλίο κι εκείνη τού το έκανε δώρο, για την γιορτή του.

 

Πάντως, όταν άκουσε ο Πέτρος την ιστορία του Ερμή, για πρώτη φορά, κατ-εν-θου-σια-σμέ-νος, ρώτησε τους γονείς του: «Μα, τέλος πάντων, μήπως ήταν άγγελος ο Ερμής»;

 

«Ναι», του λένε, με μια φωνή, «ήταν ο φύλακας-άγγελος των αρχαίων Ελλήνων».

 

Από τις Ιστορίες του Πέτρου του βιβλιοφάγου.

 

Χάρτης,18 {Ιούνιος 2020}

{Το χαρτάκι} 

Russian tv:Alexander united all Greeks against the Barbarians

 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης - The Archaeological Museum of Thessaloniki

 

 ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΙ ΗΡΩΙ  

ΑΝΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΑ,ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΘΙΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΠΕΛΛΑ, 320-300 π.Χ.  

Συγγραφέας:Δημήτριος Β. Γραμμένος

 

O τόμος είναι προσβάσιμος σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου στην ελληνική (e-book GR) και την αγγλική (e-book EN) γλώσσα από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος John S. Latsis Public Benefit Foundation 

Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών

 

Κεφάλι αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Βρέθηκε το 1886 κοντά στο Ερέχθειο, στην Ακρόπολη. Ο Μέγας Αλέξανδρος εικονίζεται σε νεαρή ηλικία, όπως θα ήταν την εποχή της μοναδικής επίσκεψής του στην Αθήνα, μετά τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ.

 

Τα βαθιά τοποθετημένα στις κόγχες μάτια, το στραμμένο προς τα επάνω βλέμμα, τα μισάνοιχτα χείλη και τα μαλλιά που σχηματίζουν στο μέτωπο αναστολή, είναι τα κατεξοχήν γνωρίσματα του Αλεξάνδρου. Τα ίχνη κόκκινης βαφής που διατηρούνται στα μαλλιά προέρχονται πιθανότατα από το υπόστρωμα για την εφαρμογή της τελικής, χρυσής τους απόχρωσης ενώ η διαμόρφωσή τους στο πίσω μέρος δείχνει, ίσως, ότι κάποτε τα στόλιζε στεφάνι ή ταινία, φτιαγμένη από άλλο υλικό.

Το άγαλμα θεωρείται πρωτότυπο έργο του Λεωχάρη, που φιλοτέχνησε και άλλα πορτρέτα του Αλεξάνδρου στα πανελλήνια ιερά της Ολυμπίας και των Δελφών. Υπάρχουν ωστόσο και διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη χρονολόγηση του γλυπτού, μία από τις οποίες το τοποθετεί στον 2ο αι. π.Χ.

 

Head of a statue of Alexander the Great

It was found in 1886 near the Erechtheion on the Acropolis.

 

Alexander the Great is portrayed at a young age, as he would have been during his sole visit to Athens, after the battle of Chaironeia in 338 BC.

 

The deep set eyes, the upward glance, the half-open lips as well as the characteristic hairstyle, with rich curls standing up over the forehead, the anastoli, are all typical features of Alexander.

 

Red paint surviving in some areas of the hair was most probably the base-coat for the curls's final, golden hue; whereas the way the locks are formed at the back of the head suggests that the head was adorned either by a wreath or a band rendered in some other material that has not survived.

 

The statue is considered to be an original work of Leochares, who also made other portraits of Alexander at the Pan-Hellenic sanctuaries at Olympia and Delphi. However, opinions about the dating of the sculpture differ, and according to some scholars, it should be dated in the 2nd cent. BC. 

Θεσσαλονίκη 1966 - Με βάρκα στον Θερμαϊκό

 

Θεσσαλονίκη 1966 - Με βάρκα στον Θερμαϊκό

 Φilm 8mm. Αρχείο K. Αποστολέρη

✅  Δείτε περισσότερα γι' αυτό το φιλμ:

 http://159.69.215.168/aylon/dl/el/item.html?id=1327

Μακεδονία:Η Θεσσαλονίκη από ψηλά (1961)

Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών

 

42ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης

 

Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας με την μακρόχρονη πορεία του στα πολιτιστικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, πραγματοποιεί κάθε χρόνο το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις.

 Χιλιάδες επισκέπτες στηρίζουν την διοργάνωση που γίνεται για 17 ημέρες στην παραλία του Λευκού Πύργου.

Το φετινό Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βιβλίου  Θεσσαλονίκης διοργανώνεται  για 42η χρονιά και θα πραγματοποιηθεί από 23  Ιουνίου έως 9 Ιουλίου  στην παραλία του Λευκού Πύργου.

 Είναι αφιερωμένο σε δύο πολύ σημαντικούς ποιητές:

 

● Στον Ποιητή και ευεργέτη  της Θεσσαλονίκης Γιώργο Βαφόπουλο  (120 χρόνια από τη γέννησή του, 1903-2023) για την προσφορά του  στα Γράμματα και στα πολιτιστικά δρώμενα  της πόλης

 

● Στον Ποιητή Κωστή Παλαμά (80 χρόνια από το θάνατό του, 1943-2023) για την προσφορά και το μεγαλείο του στα ελληνικά γράμματα.

Ο αγαπημένος μας περίπατος στην Παραλία του Λευκού Πύργου

 Μια όμορφη συνήθεια, μια συναρπαστική απόδραση

 Κι αυτό το καλοκαίρι λέμε NAI στη φιλαναγνωσία

 Εμείς και το βιβλίο.  Αχώριστοι φίλοι

 Καθημερινά από τις 7 το απόγευμα  έως τις 11 το βράδυ

Βεργίνα:Οι βασιλικοί τάφοι

 

Περιήγηση στη Βεργίνα και παρουσίαση των αρχαιολογικών ευρημάτων των βασιλικών τάφων. 

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ “ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ” μας παρουσιάζει τον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας και τα υψηλής αξίας ευρήματα.

 

Γίνεται αναφορά στην ιστορία των αρχαιολογικών ερευνών-από τον Γάλλο αρχαιολόγο LEON HEUZEY, ο οποίος πραγματοποίησε τις πρώτες ανασκαφές το 1861, στον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΡΩΜΑΙΟ, ο οποίος εργάστηκε στην περιοχή έως το 1956 και στον μαθητή του ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟ, τον σημαντικότερο ερευνητή της περιοχής.

 

 Παρουσιάζονται ο «Τάφος της Περσεφόνης», οι βασιλικοί τάφοι καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ήρθαν στο φως. Παράλληλα, προβάλλονται τα σημαντικά κτερίσματα των τάφων, όπως η χρυσή λάρνακα με το «Άστρο της Βεργίνας», οι κεφαλές του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, οπλισμός κ.ά.

Χρονολογία Παραγωγής:1987

Ημερομηνία Πρώτης Προβολής:05.07.1987  

Griechenland:Vergina(Aigai)

 

Stern von Vergina

Ο «Ιντιάνα» Μίλλερ,η Νεμέα και τα ίχνη των Μακεδόνων

 

Ο Στέφανος Μίλλερ, ο σπουδαίος φιλέλληνας αρχαιολόγος, που ανέσκαψε και ανέδειξε τον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας και υπήρξε η ψυχή της Αναβίωσης των Νέμεων Αγώνων αφηγείται στην κάμερα της ΕΡΤ3 την εξαίσια και θαυμαστή διαδρομή του στον τόπο μας, που τόσο αγάπησε. Κατά τα χρόνια της εργασίας του στη Νεμέα, όχι μόνο διενέργησε ανασκαφές που έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα, όπως το Στάδιο όπου διεξάγονταν τα Νέμεα, αλλά δημιούργησε και αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασε αρχαιολογικό μουσείο και οργάνωσε την έκθεσή του, ενώ ξεκίνησε και την αναστήλωση του αρχαίου Ναού του Δία.

 

Επιστημονικός σύμβουλος: Μπετίνα Τσιγαρίδα

Επιστημονικός συνεργάτης: Στέφανος Μίλλερ

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αριστοτέλης Μεταξάς

Μοντάζ: Νίκος Παπαναστασίου

Αφήγηση: Θανάσης Βικόπουλος

Σκηνοθεσία: Απόστολος Τσιτσούλης  

Ωριαίο ντοκιμαντέρ - παραγωγής ΕΡΤ3 (2009)

Cleopatra (Elizabeth Taylor) about Alexander the Great

 

Alexander der Große und sein Lehrer Aristoteles

 

Auszug aus dem film  ''Alexander der Große'' (1956) 

Alexander the Great (1956 film)

 

Clip from Robert Rossen's 1956 film 'Alexander the Great', starring Richard Burton as the Greek king.  

Θησαυρός των Αθηναίων - Treasury of the Athenians

Ο θησαυρός των Αθηναίων ήταν από τα πιο σπουδαία και εντυπωσιακά κτίσματα του τεμένους του Απόλλωνα. Δέσποζε επάνω στην Ιερά οδό, αμέσως μετά την πρώτη προς βορρά στροφή της, δίπλα στο βουλευτήριο της πόλης των Δελφών και απέναντι από τους θησαυρούς των Κνιδίων και των Συρακουσίων. Το μικρό αυτό κτίσμα ήταν ένα είδος θησαυροφυλάκιου της Αθήνας, στο οποίο φυλάσσονταν τρόπαια από σημαντικές πολεμικές νίκες της πόλης και άλλα αντικείμενα που είχαν αφιερωθεί στο ιερό. Ο θησαυρός οικοδομήθηκε από την αθηναϊκή δημοκρατία στα τέλη του 6ου ή στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. Μάλιστα, θεωρείται το μνημείο που εκφράζει την επικράτηση των δημοκρατικών στην Αθήνα και την εκδίωξη των τυράννων. Σύμφωνα με μία άλλη ερμηνεία, η οποία στηρίζεται κυρίως στην περιγραφή του περιηγητή Παυσανία και στην επιγραφή που σώζεται στην πρόσοψη της νότιας κρηπίδας, ο θησαυρός οικοδομήθηκε σε ανάμνηση της απόκρουσης του περσικού κινδύνου μετά τη μάχη στο Μαραθώνα το 490 π.Χ.

 

Πρόκειται για μικρό, δωρικού ρυθμού κτίσμα κατασκευασμένο από παριανό μάρμαρο με τη μορφή ναΐσκου εν παραστάσι, όπως οι περισσότεροι θησαυροί. Τα ανάγλυφα που τον κοσμούσαν αποτελούν δείγματα υψηλής πλαστικής στην τελευταία περίοδο της αρχαϊκής εποχής και μπορούν εύκολα να συγκριθούν με τις πρώιμες ερυθρόμορφες αγγειογραφίες ως προς την κομψότητα των μορφών, τις ελαφρές αναλογίες, τις έντονες και στερεές κινήσεις, αλλά και τις τολμηρές στάσεις. Στις ανάγλυφες μετόπες του εικονίζονται οι άθλοι του Ηρακλή (πίσω και βόρεια πλευρά) και του Θησέα (πρόσοψη και νότια πλευρά). Η αντιδιαστολή του Θησέα με τον Ηρακλή παραπέμπει στην αλλαγή πολιτεύματος στην Αθήνα με την επικράτηση της δημοκρατίας.

 

Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνεται και με τη γενικότερη επικράτηση στην τέχνη του 5ου αι. π.Χ. της εικονογραφίας του Θησέα, ενώ κατά τον 6ο αι. π.Χ. κυριαρχούσε η εικονογραφία του Ηρακλή. Στη νότια μακριά πλευρά και στην πρόσοψη του κτίσματος, δηλαδή στις πλευρές που δεσπόζουν επάνω στη στροφή της Ιεράς οδού, έχει δημιουργηθεί κρηπίδωμα που σχηματίζει τριγωνική πλατεία, όπου κατά τις επίσημες γιορτές και πομπές οι Αθηναίοι εξέθεταν τα λάφυρα από τη μάχη του Μαραθώνα και τα άλλα τρόπαια που φυλάσσονταν μέσα στο θησαυρό. Στους τοίχους του κτηρίου σώθηκαν πολλές επιγραφές με κείμενα σημαντικά για τη μελέτη των αρχαίων εορτών και εθίμων, όπως η Πυρφορία, η Τριποδιφορία, η Πυθαΐς και η Δωδεκαΐς, που ήταν επίσημες πομπές των Αθηναίων στους Δελφούς, αλλά και για τη μελέτη της μουσικής, αφού στη νότια πλευρά, κοντά στην ανατολική γωνία, ήταν γραμμένοι οι δύο περίφημοι ύμνοι στον Απόλλωνα, τα μοναδικά αρχαιοελληνικά κείμενα που συνοδεύονται από μουσικό υπομνηματισμό και σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών. Στο εσωτερικό του θησαυρού είναι χαραγμένα στους τοίχους σημαντικά τιμητικά ψηφίσματα για Αθηναίους, που χρονολογούνται από τον 3ο αι. π.Χ. και μετά, καθώς και ονόματα ενεχυροδανειστών, που χρησιμοποιούσαν το κτήριο στα μεταγενέστερα χρόνια.

 

Ο θησαυρός των Αθηναίων ήταν το μοναδικό μνημείο των Δελφών που διέθετε αρκετό από το αρχαίο του υλικό και έτσι αναστηλώθηκε από τους Γάλλους το 1906 με χορηγία του τότε δημάρχου Αθηναίων, Σπύρου Μερκούρη. Οι μετόπες του μνημείου έχουν αποσπασθεί,  έχουν συντηρηθεί και εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών και στη θέση τους έχουν τοποθετηθεί γύψινα εκμαγεία.

 

Συντάκτης:Σ. Ραπτόπουλος, αρχαιολόγος

Delphi Culture

The Treasury of the Athenians is one of the most important and impressive buildings of the temenos of Apollo. Standing next to the bouleuterion, seat of the Delphic senate, and opposite the treasuries of the Knidians and the Syracusans, it dominated the Sacred Way. This small building contained trophies from important Athenian victories and other votive objects dedicated to the sanctuary.

 

The treasury, which was built by the Athenian republic in the late sixth or early fifth centuries BC, is thought to express the victory of democracy over tyranny. A slightly different interpretation, based on Pausanias's description, states that the treasury commemorated the battle of Marathon of 490 BC, when the Athenian army repelled the Persians.

 

The treasury, a small, Doric building in Parian marble, is shaped like a temple in antis, as are most treasuries. Its relief decoration is a remarkable example of late Archaic sculpture, comparable in elegance, lightness of the analogies, vigorous, solid movement and daring stances to early Attic Red Figure vase painting. The frieze depicts the exploits of Hercules (back and north facade) and of Theseus (front and south facade). The juxtaposition of the two heroes symbolizes the change of regime and the establishment of democracy in Athens. Indeed, Theseus became a prevalent subject in fifth century BC iconography, while Hercules dominated sixth century art. The building stands on a terrace whose south and main fa?ades, those dominating Sacred Way, end in a triangular buttress. This is where the Athenians exposed the spoils from the battle of Marathon and other trophies kept inside the treasury during great festivals and processions.

 

Several inscriptions on the building's walls inform us on ancient festivals and customs, namely the Pyrphoria, the Tripodiphoria, the Pythais and the Dodecais, the four official processions of the Athenians at Delphi. Another inscription near the eastern corner of the south wall is extremely useful for the study of ancient music, since it contains two unique hymns to Apollo, the only extant Greek texts with musical annotations, now on display in the Delphi Archaeological Museum. Inside the treasury, are inscriptions containing important honorary decrees dating from the third century BC and later, as well as the names of pawnbrokers who used the premises in later years.

 

The Treasury of the Athenians was the only Delphic monument that still preserved much of its ancient fabric in the early twentieth century, and so was re-erected by the French School in 1906 with funds granted by the mayor of Athens, Spyros Merkouris. The original frieze is in the Delphi Archaeological Museum, the sculptures in situ being casts.

 

Author:S. Raptopoulos, archaeologist 

© Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού