Macedonia:Ethnographic map of Heinrich Kiepert (1878)

 

Rare ethnographic map  by the  German cartographer,Heinrich Kiepert depicting Balkans

 

(a) The ethnographic maps of the  famous cartographer who was distinguished for the scientific value of his maps,  depicts the region of Macedonia. as being inhabited primarily by Greeks and secondly by Bulgarians.  

(b) neither Kiepert in his time knew any fictitious “Macedonian” nationality. On the contrary the Slavs of his time were Bulgarians and Serbs.

Geographer Heinrich Kiepert (1818-1899) is generally reckoned one of the more important scholarly cartographers of the second half of the 19th century. The fame attached to the name of this renowned German geographer and cartographer, H dates from the appearance of his distinguished Atlas von Hellas (1846).

Kiepert acquired one of his interests-the historical geography of the classical world-in his student days at the University of Berlin, where he worked with Carl Ritter (1779-1859). Ritter and Kiepert produced what appears to have been one of the first modern atlases of the ancient Greek world, Topographisch-historischer Atlas von Hellas und den hellenischen Colonien in 24 Blättern (1840-1846). Several additional compilations of maps of the classical world followed: Bibel-Atlas (1847); Historisch-geographischer Atlas der alten Welt (1848); Atlas antiquus (1854); Formae orbis antiqui (1893); and Formae urbis Romae antiquae (1896). Many of these works were reissued in numerous editions, including translations.

Another major interest was the Ottoman Empire, where Kiepert travelled numerous times, gathering enough data to produce several major maps of the Ottoman world between the 1840s and 1890s.

 

More Infos about Heinrich Kiepert’s life are found in the University of Chicago Library  (The Maps of Heinrich Kiepert )

Βιβλιοπαρουσίαση:Η Κληρονομιά του Αλέξανδρου

 

Οι Εναλλακτικές Εκδόσεις παρουσίασαν στις  20/11/2014 το βιβλίο του Κώστα Παπαϊωάννου Η Κληρονομιά του Αλέξανδρου.

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

Αλέξανδρος Ασωνίτης, συγγραφέας,

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας – εκδότης,

Σαράντος Καργάκος, συγγραφέας,

και συζήτησαν με το κοινό.

Συντόνισε ο Κωνσταντίνος Ντίνος (Άρδην).

Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, πλ. Συντάγματος  

« Η ελληνική γλώσσα αποτέλεσε το όχημα αυτού του μοναδικού κοσμοπολίτικου πολιτισμού. Ήδη από τη δεύτερη γενεά μετά τον Αλέξανδρο εμφανίζονται επιφανείς Ανατολίτες, τόσο απόλυτα εξελληνισμένοι που θεωρούνται σήμερα Έλληνες συγγραφείς,όπως για παράδειγμα ο Βηρωσσός, ιερέας του Μαρδούχ στη Βαβυλώνα, που αφιέρωσε στον Αντίοχο Α΄ ένα βιβλίο γραμμένο στα ελληνικά, πάνω στην ιστορία των σουμεριανών αρχαιοτήτων, ή ο Μανέθων, Αιγύπτιος ιερέας που συνέθεσε στα ελληνικά μια ιστορία των Φαραώ, με τη βοήθεια των παραδόσεων που είχαν διατηρηθεί στους ναούς.

Παρομοίως, ο πρώτος Ρωμαίος ο οποίος, προς τα τέλη του 3ου αιώνα, δοκίμασε να συγγράψει μια ρωμαϊκή Ιστορία, ο Κόιντος Φάβιος Πίκτορ, έγραψε τα Χρονικά του στα ελληνικά, και το ίδιο έκαναν και οι πρώτοι μαθητές του. Χρειάζεται, άραγε, να προσθέσουμε πως το πρώτο θεατρικό έργο που γράφτηκε στα λατινικά υπήρξε έργο του Έλληνα απελεύθερου, Λίβιου Ανδρόνικου, από τον Τάραντα;

 

Την ίδια εποχή, οι Εβραίοι της Διασποράς υιοθέτησαν σχεδόν αμέσως την ελληνική γλώσσα, έτσι ώστε, ήδη από τον 3ο αιώνα, οι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας υποχρεώθηκαν να μεταφράσουν τη Βίβλο στα ελληνικά, γιατί, κατά τη Θεία Λειτουργία, οι κοινότητες δεν την καταλάβαιναν πλέον ικανοποιητικά στην πρωτότυπη γλώσσα. Και έτσι είδε το φως η ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα »

Εναλλακτικές Εκδόσεις

Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας - Μακεδονία Ξακουστή

 

 Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας (Παλαιά)

Μακεδονία Ξακουστή

Διασκευή: ΙΠ. Αθανασιάδης

Στρατιωτική Παρέλαση στη Θεσσαλονίκη

28η Οκτωβρίου 2023

Επικεφαλής: Αρχιμουσικός Σπύρος Προσωπάρης

Λήψη: Θεόδωρος Λάκης

 ©

Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας Παλαιά ΦΕΚ - FEK Philharmonic Society of Corfu

Θεσσαλονίκη 1974 - Στρατιωτική παρέλαση 26ης Οκτωβρίου

 

Περιγραφή:

Βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη την πρωτεύουσα της Μακεδονίας στην Ελλάδα.

Είναι 26 Οκτωβρίου 1974, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της πόλης, αλλά και ημέρα που εορτάζεται η απελευθέρωσή της κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο.

Ο κινηματογραφιστής βρίσκεται στην Εγνατία οδό και καταγράφει εικόνες από την Στρατιωτική παρέλαση, την οποία παρακολουθεί πλήθος κόσμου, συγκεντρωμένου και στις δύο πλευρές του δρόμου.

Πρώτα περνά παιανίζοντας η Φιλαρμονική του Στρατού, ενώ ακολουθούν επιζήσαντες Μακεδονομάχοι, με τα λάβαρα τους.

Στη συνέχεια παρελαύνουν οι δικυκλιστές της Στρατιωτικής Αστυνομίας.

Σειρά παίρνουν τα ερπυστριοφόρα άρματα μάχης (τανκς) και βλέπουμε μέρος της Πλατείας Αριστοτέλους. Ακολουθούν τα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, ενώ την παρέλαση συνεχίζει η είσοδος των οχημάτων του Πυροβολικού φέροντας από μικρούς πυραύλους μέχρι πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος και αντιαεροπορικούς πυραύλους.

Η κάμερα γυρίζει στον ουρανό και καταγράφει τη συμμετοχή της Αεροπορίας στην παρέλαση, όπου περνούν σε σχηματισμούς τα πρώτα Ελληνικά F-4E Phantom, που παρελήφθησαν από την Ελλάδα την ίδια χρονιά.  

 

Aylon Film Archives

Modern Historians about Macedonia – Katja Mueller

 

Quote:

If the Ptolemies did not found cities in Egypt the way the Seleukids did in Asia and Asia Minor, they did settle tens of thousands of Greco-Macedonians and other settlers.

page 3

Quote:

Mainly it was Greek Macedonians who were settled.

page 3

Quote:

An important feature of Ptolemaic history and historiography has been the dichotomy  between Greek and Egyptian cultures.

Modern scholarship has intimately linked Hellenistic colonization with the Greek side, with Greek culture. We might then expect new settlements to reflect this greekness. The city of Alexandria provides a good example. It was a settlement with a Greek-Macedonian origin.

Its founder, Alexander the Great, was a Greek-speaking Macedonian, its second founder Ptolemy I, a Greek Macedonian general; its architects Deinokrates and Sostratos of Knidos were both Greeks.

The city’s grid plan was Greek Hippodamian. Ptolemaic colonization which followed might thus be viewed as a Greek phenomenon owning its origin and structure to Greek town planning.

page 106

 

Settlementsof the Ptolemies:City Foundations and New Settlement in the Hellenistic World, Katja Mueller (2006)

Modern Historians about Macedonia – Peter Tsouras

 

Quote:

Alexander III was born on 20 July 356 B.C as heir of the Argead dynasty of the kingdom of Macedonia in northeastern Greece. His father, Philip II, was probably the most remarkable Greek military and political figure between Pericles and Alexander himself.

Alexander: Invincible King of Macedonia by Peter G. Tsouras, page 3

Quote:

Philip transformed Macedonia from a minor and constantly beleaguered state into the mistress of Hellas and created the magnificent weapon of war – the Macedonian army.

Alexander:Invincible King of Macedonia by Peter G. Tsouras, page 3

 

Quote:

The macedonians were Greek in language and blood but did not share the city-state culture of the southern greeks who were quick to lump their cruder kinsmen with barbarians.

“Alexander:Invincible King of Macedonia” by Peter G Tsouras, page 3

Quote:

Alexander’s royal ancestors hosted the artistic genious of Greece.

Alexander:Invincible King of Macedonia By Peter G. Tsouras, page 4

Quote:

Younger than he,her beauty was already apparent and intoxicating. She was not the typical Greek woman whose glory was never to be spoken of. Red-haired and fiery by nature, she was a woman for whom power was an all-consuming pursuit

Alexander:Invincible King of Macedonia by Peter G. Tsouras,page 19

 

Alexander:Invincible King of Macedonia (Military Profiles) 

Publisher‏:University of Nebraska Press (1 May 2004)

Alexander the Great and His Time - Agnes Savill

 

Quote:

Looking round in vain, for a strong Greek leader, he believed that the suitable man was Philip, king of Macedonia, who combined the high qualities of both warrior and statesman.

“Alexander the Great and His Time” By Agnes Savill, page 4

 

Quote:

With Philip as Head, the Greek cities became united under a treaty known as the League of Corinth. Only Sparta stood out for independence;

“Alexander the Great and His Time” By Agnes Savill,page 5

Dr Mikhail A. Vedeškin:The Macedonians were a Greek People

 

Mikhail A.Vedeškin,Ph.D.

Institute of World History, Russian Academy of Sciences 

Modern Historians about Macedonia – Henri Daniel-Rops

 

“Alexander was Greek,profoundly Greek,product of the greater Greece that he envisaged”

“Sacred History” by Henri Daniel-Rops,page 336

Longmans,1949 

“Occupation -The policies and practices of Military Conquerors” by Eric Carlton

 

Quote:

The literary evidence for these early years is sparse, but what there is seems to accord with archaeological opinion that the Macedonian tribes ousted the indigenous peoples of the area and established themselves at Aegae near the Thermaic Gulf where they coalesced into an identifiable nation. Scholarship has long been divided on the question of whether these people were really Greeks-certainly the Greeks at the time were reluctant to give them status as true Hellenes.

 The Macedonian language has not survived in any extant text, but their personal and place names, and the names of their gods strongly suggest a Greek dialect. Scholars are now more or less agreed that they were one group of many Dorian tribes that had made their way into Greece from the Balkans in successive waves probably from as early as the eleventh century BC.

Occupation:The Policies and Practices of Military Conquerors,page 54- 55

Book by Eric Carlton,Routledge,1992

Modern historians about Macedonia – J. E. G. Whitehorne

Quote:

Perdiccas II was one of five sons of Alexander I, the king who had first proved the hellenic bona fides of the Argead House to the game marshals at Olympia. Despite a subsequent blot upon his record as a good Greek when he failed to join in immediate pursuit of the defeated Persians as they withdrew through his territories in 479/8 BC

 Quote:

Out of the rich spoils of his victory over them he was able to dedicate solid gold statues of himself at the major Greek shrines of Delphi and Olympia.

Quote:

The inherent value of these splendid monuments (incidentally the earliest know portait statues of a Greek ruler) has ensured they have long since dissapeared, but their dedication was enough to secure Alexander’s hellenic status for all time.

 

“Cleopatras”, by  John Edwin George Whitehorne,page 15

Publisher:Routledge,1994  

Modern historians about Macedonia – Benjamin Ide Wheeler

 

''That the Macedonians were Greek by race there can be no longer any doubt.

They were the northernmost fragments of the race left stranded behind the barriers of Olympus.''

 

 Alexander The Great The Merging Of East And West In Universal History,page 10

by Benjamin Ide Wheeler

Publication date:1900

 

Μακεδονικός Τάφος των Ανθεμίων - Mieza,the so-called Macedonian Tomb of the Palmettes

 

Από τα λαμπρότερα και καλύτερα διατηρημένα μνημεία της αρχαίας Μίεζας είναι ο μακεδονικός τάφος ''των Ανθεμίων''. Κατασκευάσθηκε στην πορεία του αρχαίου δρόμου που ένωνε τη Μίεζα με την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα, όπως και άλλοι, παρόμοιοι τάφοι, από τους οποίους ο πιο κοντινός του είναι αυτός της Κρίσεως, 150 μ. ανατολικά. Ο τάφος των Ανθεμίων χρονολογείται στο α΄ μισό του 3ου αι. π.Χ., δηλαδή είναι σύγχρονος με το μακεδονικό τάφο του Kinch, που επίσης βρίσκεται στην ίδια περιοχή.

 

Πρόκειται για υπόγειο ταφικό κτίσμα, το οποίο μετά την ολοκλήρωση της ταφής του νεκρού και των καθιερωμένων τελετουργιών προς τιμήν του, καλύφθηκε από τύμβο που είχε ύψος τουλάχιστον 2,50 μ. και διάμετρο 15-17 μ. Ο τάφος είναι διθάλαμος, καμαροσκεπής και είχε ναόσχημη πρόσοψη με τέσσερις ημικίονες ιωνικού ρυθμού και με διακόσμηση από πολύχρωμα ιωνικά και δωρικά κυμάτια. Η είσοδός του είχε κλειστεί με έξι δόμους από πωρόλιθο. Στο αέτωμα (ύψος τυμπάνου 1 μ.) σώζεται ωραία ζωγραφική παράσταση, που εικονίζει ζευγάρι ώριμης ηλικίας καθισμένο σε ανάκλιντρο συμποσίου. Και οι δύο μορφές είναι ντυμένες με χιτώνα και ιμάτιο, που ο καλλιτέχνης έχει αποδώσει με εντυπωσιακές και πλούσιες πτυχές. Την επίστεψη του αετώματος αποτελούν τρία ανάγλυφα ανθέμια με έντονες φωτοσκιάσεις. Ο στενός προθάλαμος του τάφου ήταν επιχρισμένος με ανοιχτό κίτρινο χρώμα στο ανώτερο μέρος των τοίχων και με μαύρο στο κατώτερο, ενώ τα δύο τμήματα χωρίζονταν με ταινίες μαύρου και λευκού χρώματος. Μια εντυπωσιακή παράσταση διακοσμεί την οροφή του προθαλάμου: έξι ανθέμια εναλλάσσονται με νερολούλουδα πάνω σε γαλαζοπράσινο βάθος, που θυμίζει λουλούδια να πλέουν στην επιφάνεια λίμνης. Ο προθάλαμος χωριζόταν από τον κυρίως νεκρικό θάλαμο με μαρμάρινη δίφυλλη θύρα ύψους 3,50 μ. και πλάτους 0,90 μ., διακοσμημένη με ανάγλυφα μοτίβα. Στο εσωτερικό του θαλάμου σώζεται τετράπλευρη λίθινη βάση, που θα περιείχε το αγγείο ή τη λάρνακα με τα οστά του νεκρού. Η καμαρωτή οροφή του θαλάμου είναι καλυμμένη με ανοιχτό κίτρινο κονίαμα, ενώ οι τοίχοι είναι μονόχρωμοι και μιμούνται ορθομαρμάρωση: το κάτω τμήμα τους έχει χρώμα μαύρο, το επάνω έχει χρώμα βαθυκόκκινο και χωρίζονται με λευκή ταινία. Η λεπτομέρεια στο σχέδιο και η πολυχρωμία της ιωνικής διακόσμησης χαρακτηρίζουν το μνημείο και δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για τη χρονολόγησή του αλλά και για τη μεγάλη ζωγραφική στον ελληνικό χώρο. Ο τάφος των Ανθεμίων είχε συληθεί πολλές φορές, ιδιαίτερα στην αρχαιότητα, και ελάχιστα αντικείμενα βρέθηκαν στο εσωτερικό του, αλλά αρκετά για να δώσουν μια εικόνα από τα πλούσια κτερίσματα που περιείχε. Το σημαντικότερο από αυτά ήταν τμήματα ελεφαντόδοντου από την ανάγλυφη διακόσμηση της νεκρικής κλίνης.

 

Ο τάφος ανασκάφηκε το 1971 από την τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Κατερίνα Ρωμιοπούλου μετά από απόπειρα λαθρανασκαφής. Σήμερα προστατεύεται με στέγαστρο, που καλύπτει τμήμα του μνημείου, ενώ η είσοδός του έχει διαμορφωθεί κατάλληλα για την πρόσβαση των επισκεπτών.

 

Συντάκτης

Ειρ. Ψαρρά,αρχαιολόγος

 

 

The Tomb of the Flowers, one of the most magnificent and best preserved monuments of ancient Mieza, lies together with other similar tombs, like the Tomb of Judgement only a hundred and fifty metres to the east, along the ancient road connecting Mieza with Pella, the capital of the kingdom of Macedon. The Tomb of the Flowers dates to the first half of the third century BC, and so is contemporary with the 'Kinch' Tomb in the same area.

 

After the burial of the deceased and the completion of the customary funerary rites this subterranean funerary monument was covered by a tumulus over 2.50 metres high and 15-17 metres in diameter. The tomb consists of two barrel-vaulted chambers and a temple-shaped fa?ade with four engaged Ionic columns and polychrome Ionic and Doric kymatia. The entrance to the tomb was sealed with six poros blocks. The one metre high tympanon of the pediment was decorated with a beautiful painted scene depicting an elderly couple reclining on a symposium couch. Both figures wear a chiton and himation with opulent folds. The pediment is crowned by three palmettes painted in chiaroscuro. The walls in the narrow ante-chamber were painted black in the lower part and white in the upper part, the two colours being divided by bands of black and white. A beautiful painting of six flowers alternating with water-lilies on a blue-green background, as if floating on the surface of a pond, adorns the ceiling. A double door of marble, 3.50 metres high and 0.90 metres wide, with relief motifs separates the ante-chamber from the burial chamber. The latter preserves a rectangular stone base, upon which stood the box or larnax containing the bones of the deceased. The vaulted ceiling is covered with pale yellow plaster, and the walls were painted in imitation of marble revetment, black in their lower part and red in their upper part, the two colours being divided by a white band. The monument's characteric Ionic decoration, with its detailed design and polychromy, provides useful information for both its dating and for large-scale painting in Greece. Although the tomb was looted several times in antiquity enough furnishings remain to offer a glimpse of the opulent grave gifts it once contained. Especially important are the ivory plaques from the revetment of a bed.

 

The tomb was excavated in 1971 by the then Ephor of Antiquities Katerina Romiopoulou after an attempted illicit excavation. Today it is covered by a shelter and is accessible to visitors. Soon, the shelter will be extended and the earthen tumulus, which once covered the monument, will be restored.

 

Author

I. Psarra, archaeologist  

Modern Historians about Macedonia – Francois Chamoux

Quote:

“Such a glorious ancestry was in the eyes of Greeks the hallmark of the Hellenic persona of the king of Macedon, who could, on the other hand, rely on fidelity of the people from which he had sprung. The greek cities did not feel that they were allying with a barbarian, since for generations the Macedonian dynasty had been allowed, as Greeks, to take part in the Olympic games, where they won prizes.“

Hellenistic Civilization” by Francois Chamoux, page 8

 

Quote:

“In Greece proper nevertheless, there remained a number of people like Demosthenes, who had in no way renounce their hatred of Macedon. They did not lack the means to take action: the new king of Persia, Darius III Codomannus, whose reign started in 336, anxious to war off the threat of a Macedonian invasion,liberally distributed among the Greeks funds that were to buy consciences and cover the expenses of war against Alexander.“

“Hellenistic Civilization” by Francois Chamoux,page 9

 

Μακεδονικός Τάφος της Κρίσεως - Mieza,the so-called macedonian tomb of Jugdment

 

Από τους σημαντικότερους και καλύτερα διατηρημένους μακεδονικούς τάφους, που έχουν έλθει στο φως μέχρι σήμερα, είναι αυτός ''της Κρίσεως'', ένα από τα ταφικά μνημεία της αρχαίας Μίεζας, που είχαν κατασκευασθεί στην πορεία του αρχαίου δρόμου που ένωνε την πόλη με την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα. Οφείλει την ονομασία του στη μοναδική για την αρχαία τέχνη ζωγραφική παράσταση που τον διακοσμεί και έχει ως θέμα την κρίση του νεκρού. Χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι π.Χ. και ξεχωρίζει ανάμεσα στους μακεδονικούς τάφους για τις μνημειώδεις διαστάσεις του και την επιβλητική του πρόσοψη.

 

Το μνημείο ανήκει στον τύπο του διθάλαμου μακεδονικού τάφου με καμαρωτή στέγη και καλυπτόταν με χωμάτινο τύμβο που είχε ύψος 1,50 μ. και διάμετρο 10 μ. Η πρόσοψή του είναι διώροφη, συνδυάζει το δωρικό με τον ιωνικό ρυθμό και δίνει την εντύπωση αρχαίου διώροφου κτηρίου με αετωματική επίστεψη. Ο ''πρώτος όροφος'' είναι δωρικού ρυθμού με τέσσερις ημικίονες (τετράστυλο πρόπυλο με παραστάδες στις άκρες), επάνω στους οποίους στηρίζεται το δωρικό γείσο. Αποτελείται από τρίγλυφα και ένδεκα μετόπες, που διατηρούν τμηματικά την πολυχρωμία τους και διακοσμούνται με ένα πολύ γνωστό θέμα, την αναμέτρηση των Κενταύρων με τους Λαπίθες. Ταινία με σταγόνες και γραπτή ζώνη με άνθη και έλικες διαχωρίζουν τις μετόπες από την ιωνική ζωφόρο που ακολουθεί. Το θέμα του διακόσμου της είναι κάποια μάχη των Ελλήνων εναντίον των Περσών, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι οι μορφές που τη συνθέτουν είναι ανάγλυφες (stucco). Πάνω από το γείσο αναπτύσσεται ο ''δεύτερος όροφος'' της πρόσοψης. Αποτελείται από έξι μικρούς ιωνικούς ημικίονες με ύψος 1,46 μ., ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν διαστήματα διαμορφωμένα ως ψευδόθυρες. Το αέτωμα πρέπει να διέθετε γραπτή διακόσμηση, όπως προκύπτει από διάφορα θραύσματα που έχουν έλθει στο φως. Ανάμεσα στις ακραίες παραστάδες και στους δωρικούς ημικίονες, που πλαισιώνουν τη θύρα, υπάρχουν τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες, οι οποίοι αποτελούν ενιαία σύνθεση που απεικονίζει τη σκηνή της κρίσης του νεκρού. Ο νεκρός πολεμιστής οδηγείται από τον ψυχοπομπό Ερμή στους κριτές του Κάτω Κόσμου, Αιακό και Ραδάμανθυ, θέμα εξαιρετικά σπάνιο στην εικονογραφία, αλλά γνωστό από τον πλατωνικό διάλογο ''Γοργίας''. Από τον τρόπο απόδοσης των μορφών προκύπτει ότι δύο ζωγράφοι συμμετείχαν στη διακόσμηση του τάφου. Ο προθάλαμος, αν και δεν έχει ανασκαφεί πλήρως, φαίνεται ότι δεν διέθετε γραπτές παραστάσεις. Αντίθετα, ο νεκρικός θάλαμος με την αρχιτεκτονική διάρθρωση των τοίχων θυμίζει έντονα τις εσωτερικές όψεις σπιτιών της Πέλλας και της Δήλου. Διαθέτει τοιχοβάτη, κυρίως τοίχο, παραστάδες στις γωνίες, θριγκό και καμαρωτή στέγη. Βαθύ γαλάζιο, κόκκινο και λευκό είναι τα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί στο θάλαμο, ενώ ιωνικά κυμάτια, ρόδακες και ταινίες διακοσμούν τα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη.

 

Ο τάφος της Κρίσεως εντοπίσθηκε τυχαία το 1954 κατά τις εργασίες διάνοιξης επαρχιακού δρόμου και ανασκάφηκε από τον καθηγητή Φώτιο Πέτσα κατά τα έτη 1954-1964. Είχε υποστεί σοβαρές φθορές ήδη από την αρχαιότητα, τόσο στην καμάρα του προθαλάμου όσο και στην πρόσοψη. Εργασίες συντήρησης των κονιαμάτων και δομικής αποκατάστασης της πρόσοψης έγιναν το 1998, παράλληλα με ανασκαφή από τη Λ. Στεφανή, ενώ σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο ανάδειξης του μνημείου, που προβλέπει και νέα πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες.

 

Συντάκτης

Ε. Ψαρρά, αρχαιολόγος 

 

 

 

One of the most important and best-preserved Macedonian tombs discovered so far is the so-called Tomb of Judgement. Its name derives from the painted representation of the judgement of the dead, unique in antiquity. The tomb lies with other similar funerary monuments along the road connecting the town of Mieza with Pela, the capital of the Macedonian Kingdom. Dated to the last quarter of the fourth century BC, it has a particularly imposing facade and is the largest known Macedonian tomb.

 

The monument is a typical double-chambered Macedonian tomb with barrel-vaulted ceilings, buried under a tumulus 1.50 metres high and 10 metres in diameter. The two-storeyed fa?ade, which combines both Doric and Ionic styles, is crowned by a pediment and gives the impression of a two-storeyed building. The 'ground floor' is Doric with four engaged columns in antis supporting a Doric entablature of triglyphs and metopes. The eleven metopes preserve part of their polychrome decoration with representations of the battle of the Centaurs and Lapiths, a popular theme. A band of pegs and another with painted flowers and volutes separate the metopes from the Ionic frieze above. This bas-relief frieze with stucco figures depicts a battle between Greeks and Persians. The 'second storey' has six Ionic engaged columns, 1.46 metres high, alternating with false doors, and was surmounted by a pediment. The pediment, of which only fragments survive, had painted decoration. On the 'ground floor', between the antae and the engaged columns are four painted panels representing the judgement of the deceased. The dead soldier is lead by Hermes Psychopompos ('guide of the souls') before the judges of the Underworld, Aiakos and Rhadamanthys. This theme, known from Plato's Gorgias, is extremely rare in iconography. Differences in the rendering of the figures indicate that two painters worked on the composition. The ante-chamber, though not fully excavated, does not appear to have had painted decoration. The interior of the burial chamber, however, with its ornate architectural features recalls the houses at Pella and Delos. It has a toichobate, a wall proper, antae at each corner, an entablature and a vaulted ceiling. The walls are painted deep blue, red and white, and the architectural members are decorated with painted Ionic kymatia, rosettes and bands.

 

The Tomb of Judgement was discovered during road construction in 1954 and was excavated by Professor Photios Petsas in 1954-1964. Both the ante-chamber and the facade were severely damaged in antiquity. The monument was re-excavated in recent years by L. Stephani and restored in 1998. An access ramp for visitors with ambulatory difficulties is currently under construction.

 

Author

I. Psarra, archaeologist