The famous
tombs of Lefkadia, on the ancient road connecting Mieza and Pella, the capital
of the Macedonian Kingdom, are among the finest and best preserved monuments in
the region. The first tomb near the village of Kopanos was named after the
Danish architect K. F. Kinch who discovered and studied it in 1887, 1889 and
1892. Kinch drew the tomb and its painted decoration which is now lost. The
tomb dates to the first half of the third century BC.
The tomb,
which consists of a flat-roofed ante-chamber and a barrel-vaulted burial
chamber, was covered by a mound 2.50 metres high. The Doric facade had two
antae with capitals but no columns. The door was sealed with poros blocks. The
Doric entablature has six triglyphs and six metopes painted blue and yellow
respectively. Above the entablature was an Ionic kymation. The interior walls
were plastered and painted. Inside the antechamber, at 1.70 metres from the
ground, was a relief cornice with white, red and green flowers painted on a red
band. The walls were painted yellow in their lower part, dark red in the middle
and dark blue with flowers at the top. On the east wall a painted panel, now
lost, depicted a Macedonian on a galloping horse attacking a Persian who was on
foot and protected himself with his shield.
The 'Kinch'
Tomb was severely damaged during the construction of the
Thessaloniki-Monasterion railroad. In 1970-71 the Archaeological Service
cleaned and restored the monument to its former appearance.
Author
I.Psarra, archaeologist
Οι γνωστοί μακεδονικοί τάφοι των Λευκαδίων, που βρίσκονται
στην πορεία του αρχαίου δρόμου που ένωνε τη Μίεζα με την πρωτεύουσα του
μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα, είναι από τα λαμπρότερα και καλύτερα
διατηρημένα μνημεία της περιοχής. Ο πρώτος τάφος στην περιοχή Κοπανού Ημαθίας
εντοπίσθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και πήρε το όνομά του από το Δανό
αρχιτέκτονα K.F. Kinch, ο οποίος αποκάλυψε το μνημείο και το μελέτησε τα έτη
1887, 1889 και 1892. Εκτός από τα σχέδια ο Kinch αναπαρέστησε ζωγραφικά τη
διακόσμηση του τάφου και διέσωσε έτσι τις χαμένες σήμερα τοιχογραφίες του
μνημείου, που χρονολογείται στο α΄ μισό 3ου αι. π.Χ.
Ο τάφος είναι διθάλαμος και διαθέτει καμαρωτή σκεπή στο
θάλαμο και επίπεδη στον προθάλαμο. Ήταν καλυμμένος από επίχωση που σχημάτιζε
τύμβο με ύψος 2,50 μ. Η πρόσοψή του ήταν δωρικού ρυθμού, χωρίς όμως να διαθέτει
κίονες. Δύο παραστάδες με επίκρανα πλαισίωναν την είσοδο, την οποία έφραζαν
πωρόλιθοι και όχι πόρτα όπως συνήθως. Ο δωρικός θριγκός του τάφου διακοσμείται
με έξι τρίγλυφα και έξι μετόπες, που αρχικά είχαν κιτρινωπό χρώμα, ενώ τα
τρίγλυφα βαθύ κυανό. Ως επιστέγαση του δωρικού θριγκού υπήρχε ιωνικό κυμάτιο.
Οι εσωτερικοί τοίχοι του μνημείου ήταν καλυμμένοι με λευκό κονίαμα, επάνω στο
οποίο έγινε ο ζωγραφικός διάκοσμος. Στον προθάλαμο υπήρχε σε ύψος 1,70 μ. από
το έδαφος μια ανάγλυφη κορνίζα, που ήταν ζωγραφισμένη με λευκά, κόκκινα και
πράσινα άνθη επάνω σε κόκκινη ταινία. Οι τοίχοι του θαλάμου σε ύψος μέχρι και
0,70 μ. από το έδαφος ήταν βαμμένοι με ωχροκίτρινο χρώμα, από εκεί και πάνω με
βαθύ κόκκινο χρώμα, ενώ ακόμη ψηλότερα υπήρχε ανθοστοιχία επάνω σε βαθύ γαλάζιο
φόντο. Στον ανατολικό τοίχο υπήρχε γραπτή παράσταση, που δεν σώζεται σήμερα.
Εικόνιζε Μακεδόνα ιππέα με άλογο που κάλπαζε, να επιτίθεται με το δόρυ του σε
πεζό Πέρση στρατιώτη, ο οποίος προσπαθούσε να αμυνθεί προτάσσοντας την ασπίδα
του.
Ο τάφος του Kinch υπέστη σοβαρές ζημιές από τις εργασίες που
έγιναν στην περιοχή για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής
Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου και καταπλακώθηκε με χώματα. Το 1970-1971, με μέριμνα
της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας πραγματοποιήθηκαν εργασίες αναστήλωσης και καθαρισμού
του μνημείου, με σκοπό την αποκατάσταση της μορφής του.
