The Greekness of Ancient Macedonians

 

history-of-macedonia.com

Seoul Arts Center:The Greeks(2019)

 

그리스 보물전 : 아가멤논에서 알렉산드로스 대왕까지

2019.06.05~2019.09.15

예술의전당 한가람미술관 2층

 

세계 10대 박물관 '아테네 국립고고학박물관',

죽기 전에 꼭 가봐야 할 '아크로폴리스박물관' 등

그리스 전역의 박물관 24여 곳에서 유물 350여 점을 모아 국내 최초 선보이는 전시!

 

아름답고 찬란한 신과 인간의 역사를 품은 고대 그리스 보물 총 350여 점 유물이 한국을 찾아옵니다.

 

신화,문학,정치,종교,미술까지 역사별, 주제별 9개의 테마로 전시되어 교과서에서만 볼 수 있었던 작품을 직접 보고 이해하실 수 있습니다.  

The Greeks: Agamemnon to  Alexander the Great

Seoul Arts Center is hosting an extraordinary exhibition of Ancient Greek Art, featuring more than 300 artifacts from Museums across Greece.

The exhibition will be on view from 5 June until 15 September, 2019. 

Ancient writers about Macedonia – Arrian

 

                Arrian - The Campaigns of Alexander     

Penguin Classics,Translated by Aubrey De Selincourt

    [1] At Athens too there was a certain amount of trouble; but resistance collapsed the moment Alexander approached and he was granted even greater honours than his father Philip before him.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 42

 

   [2] They then presented themselves in the Assembly and incited the Thebans to rebel against Alexander, making great play with the grand old words “liberty” and “autonomy“, and urging the at long last to throw off the burden of the Macedonian yoke.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 55

 

    [3] Alexander, however, made no move, but continued to wait; for he still hoped to remain in terms with Thebans and to avoid action against them. In these circumstances all who had their city’s interest most at heart were anxious to approach Alexander and gain from him a general pardon for the revolt; but the exiles and the party responsible for their recall, especially as some of them were officers of the Boeotian Confederacy, refused to recognize the possibility of humane treatment by Alexander and urged war by every means in their power. But still Alexander waited and did not attack.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 56

 

    [4] In what followed it was not so much the Macedonians as the Phocians, Plateans, and men from other Boeotian towns who, in the lust of battle, indiscriminately slaughtered the Thebans who no longer put up andy organised resistance. They burst into houses and killed the occupants;

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 59

 

    [5] With Thebes on the contrary it was a different matter: the lack of planning, the rapid movement of events which led to the revolt, the suddenness and ease with which the city fell, the slaughter, so appalling and so inevitable where men of kindred stock are paying off old scores,

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 61

 

     [6] The allies troops who took part in the fighting were entrusted by Alexander with the final settlement of the fate of Thebes. They decided to garrison the Cadmeia but to raze the city to the ground .

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 61

 

  [7]At Troy his sailing-master, Menoetius, crowned him with gold, as did  Chares the Athenian, who came from Sigeium with a number of others, either Greeks or natives. One account says that Hephaestion laid a wreath on the tomb of Patroclus; another that Alexander laid one on the tomb of Achilles, calling him a lucky man, in that he had Homer to proclaim his deeds and preserve his memory.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 67

 

    [8] As an offering to the goddess Athena, he sent to Athens 300 full suits of Persian armour with the following inscription : Alexander, son of Philip, and the Greeks (except the Lacedaemonians) dedicated these spoils, taken from the Persians who dwell in Asia.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 76

 

    [9]  To the people of Zeleia he gave a free pardon, because he knew that they had fought with the Persians only under Pressure.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 76

 

    [10] It occured to him to build here a temple and altar in honour of Olympius Zeus, and while he was considering the best site a summer storm, breaking suddenly with violent thunder and a fall of rain over the palace of the Lydian Kings, persuaded that Zeus himself had indicated the spot where his temple should be raised;

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 77

 

    [11] Calas and Alexander, son of Aeropus, were sent to Memnon’s part of the country with the Peloponnesians and most of the allied troops,

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 77

 

    [12] The mercenaries who formed the garrison of the town seized two warships and made their escape, accompanied by Amyntas, son of Antiochus, who had left Macedonia in order to avoid Alexander. He had not, to be sure, anything to complain of in Alexander’s treatment; he merely disliked him and was disinclined to be made uncomfortable by his presence.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 78

 

    [13] All dues previously paid to Persia he transferred to the temple of Artemis.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander book 1, page 78

 

    [14] Throughout the country he dispossessed the ruling cliques and established popular government in their place, allowing every community to enjoy its own laws and customs and discontinue payment of the taxes it had previously paid to the Persians. Meanwhile he rremained in Ephesus, offered sacrifice to Artemis and held a ceremonial parade of his troops, full equipped and in battle order.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 79

 

    [15] For Alexander felf that, with the war against Persia still on his hands it would be dangerous to relax his severity towards anyone of Greek nationality who had considented to fight for Asia against his own country.

 

Arrian, The Campaigns of Alexander Book 1, page 100

 

     [16] Then they sent a demand to the islanders for the abrogation of their agreements with Alexander and the Greeks, and the observance of the terms of the Peace of Antalkidas, which they had concluded with Persia.

    the people of Tenedos would have liked nothing better than to remain on good terms with Alexander and the Greeks;

 

Arrian “The campaigns of Alexander”, book 2, page 103

 

    [17] To celebrate this success Alexander offered sacrifice to Asclepius and held a ceremonial parade of all his troops..

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 2, page 109

 

    [18] With the infantry and the Royal Squadron of horse he then went to Magarsus, whence after offerring sacrifice to the local Athene, he proceeded to Mallus, where he performed all proper ceremonies in honour of the demi-god Amphilochus. In this latter place he found political troubles in progress, and settled them, remitting the tribute which the town paid to Darius on the ground that Mallus was a colony of Argos and he himself claimed to be descended from the Argive Heracleide

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 2, page 109

 

    [19]Amyntas, son of Antiochus, a deserter from Alexander’s army urged him [Darius] not to move from such favourable ground, for plenty of space was precisely what the Persian army most needed, its numbers and equipment being what they were. Darius took Amyntas’ advice

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 2, page 110

 

    [20] There are Greek troops, to be sure, in Persian service –but how different is theirs cause from ours ! They will be fighting for pay— and not much of it at that; we on the contrary shall fight for  Greece, and our hearts will be in it.  As for our FOREIGN troops —Thracians, Paeonians, Illyrians,  Agrianes — they are the best and stouder soldiers of Europe, and they  will find as their opponents the slackest and softest of the tribes of  Asia.

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 2, page 112

 

    [21]Hephaestion stepped back, and one of the Queen’s attendant’s rectified her mistake by pointing to Alexander; the Queen withdrew in profound embarassment, but Alexander merely remarked that her error was of no account, for Hephaestion too, was an Alexander – a “protector of men”

 

Arrian “the Campaigns of Alexander”, book 2, page 123

 

    [22]Iphicrates, from affection for Athens and the memory of his father’s faith, he retained in his personal suite, treating him with ever mark of honour, and when he fell ill and died sent his bones to his relatives in Athens.

 

Arrian “The campaigns of Alexander”, book 2, page 129

 

    [23]The Egyptians also worship a Heracles, but not the Heracles of Tyre or Greece; according to Herodotus he is regarded by the Egyptians as one of the twelve gods.

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 2, page 130

 

    [24]he [Alexander] himself designed the general layout of the new town, indicating the position of the market square, the number of temples to be built, and what gods they should serve – the gods of Greece and the Egyptian Isis – and the precise limits of its outer defences. He offered sacrifice for a blessing on the work; and the sacrifice proved favourable.

 

 

 Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 3, page 149

 

 

    [25]Meanwhile Hegelochus arrived in Egypt by sea with the news that Tenedos, which had been forcibly annexed by Persia, had now revolted and come over to Macedon. Chios, too in spite of the puppet government introduced by Autophradates and Pharnabazus, had invited the Macedonian in; [..]Amphoterus had been dispatched with sixty ships to Cos, at the invitation of its people.

    Alexander longed to equal the fame of Perseus and Heracles; the blood of both flowed in his veins

 

 

 Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 3, page 151

 

    [26]At Memphis he was visited by a number of deputations from Greece and not a man of them did he send away without a favourable answer to his requests.

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 3, page 151

 

    [27]The governnorship of the neighbouring country of Libya was given to Apollonius, son of Charinus and of Arabia by Heroopolis to Cleomenes of Naucratis

 

Arrian “The campaigns of Alexander”, book 3, page 154-155

 

    [28]At Tyre he found the fleet awaiting him, and here, once again, he did honour to Heracles by religious celebrations and games.

 

Arrian “The campaigns of Alexander”, book 3, page 155

 

    [29]and his brother Laomedon who happened to be as fluent in the Persian language as in Greek, was put in charge of prisoners of war

 

Arrian “The campaigns of Alexander”, book 3, page 157

 

    [30]for there fell into Alexander’s hands all the treasures which Xerxes had brought there from Greece, among them bronze statues of Harmodius and Aristogeiton. These statues Alexander sent back to Athens, where they now stand in Cerameicus

 

Arrian “The campaigns of Alexander”, book 3, page 174

 

    [31]Alexander’s answer was that he wished to punich the Persians for their invasion of Greece; his present act was retribution for the destrucion of Athens, the burning of the temples, and all the other crimes hey had commited against the Greeks.

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 3, page 179

 

    [32]The Greek delegates asked for terms for all Greek mercenaries now prisoners of war; this, however Alexander caterigorically refused: Greek soldiers, he maintained, who fought for Persia against their own country were little better than criminals and had acted contrary to the resolution of the Greeks.

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 3, page 187

 

    [33] There Alexander sacrificed to Apollo- and arrested one of his personal guards named Demetrius on suspicion of complicity with Philotas’s plot.

 

Arrian “The Campaigns of Alexander”, book 3, page 189

 

Αρχαιολογικός χώρος Παλαιόπολης Σαμοθράκης - Archaeological site of Paleopolis

 

Ροτόντα της Αρσινόης Β ́ (288-270 π.Χ.) ανακατασκευασμένο τμήμα της εσωτερικής στοάς  

 © Εφορεία Αρχαιοτήτων Έβρου 

Στη βόρεια πλευρά του νησιού, στην περιοχή της Παλαιάπολης κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκεται και ο Αρχαιολογικός Χώρος Παλαιάπολης.

 

Πρόκειται για αξιόλογο και πολύ σημαντικό αρχαιολογικό χώρο αφού στο σημείο αυτό τελούνταν τα ξακουστά Καβείρια Μυστήρια.

Τα λατρευτικά και δημόσια κτίρια είναι αυτά που, κατά κύριο λόγο, διασώζονται σε ερείπια μέχρι σήμερα. Οι πρώτες ανασκαφές στον Ιερό Χώρο, χρονολογούνται από το 1863.

 

Τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα είναι η Νίκη της Σαμοθράκης, το Ανάκτορο με την Ιερή Οικία, το Αρσινόειο σε σχήμα Ροτόντας, το Τέμενος, το Ιερό, το Θέατρο, το Θυσιαστήριο, ο Οίκος των Αφιερωμάτων, η Στοά, η Κρήνη της Νίκης, το Νεκροταφείο, το κτίριο των βασιλέων Φιλίππου Γ΄ και Αλεξάνδρου Δ΄ και το Πρόπυλο του Πτολεμαίου Β΄.

 

Μπαίνοντας στον χώρο συναντάται το Ανάκτορο, ένα μακρόστενο κτίριο όπου πραγματοποιούνταν το πρώτο στάδιο της μύησης στα Μυστήρια.

 

Στην Ιερή Οικία, ακριβώς από πίσω, γινόταν η προετοιμασία αυτών που θα συμμετείχαν στην τελετή.

 

Στο Ιερό, του οποίου η ανέγερση ξεκίνησε το 325 π.Χ. και ολοκληρώθηκε το 150 π.Χ., γινόταν η μύηση των πιστών σε δεύτερο βαθμό, η οποία ονομαζόταν Εποπτεία και ήταν το πιο σημαντικό σημείο της τελετής. 

On the north side of the island, in Paleopolis, near the Archaeological Museum there is the archaeological site of Paleopolis.

 

It is a remarkable and very important archaeological site since at this at this place the famous Kaviria Mysteries took place.

The religious and public buildings are mainly the ones preserved in ruins till today. The first excavations at the Sanctuary Area, date from 1863.

 

Most important archaeological finds are Niki of Samothraki, the Palace with the sacred house, Arsinoio in shaped Rotunda, the Temenos, the Temple, the Theatre, the Altar, the house of tributes, the Stoa, the Fountain of Niki, the cemetery, the building of kings Philip III and Alexander IV and Propylon Ptolemy ΙΙ.

 

Entering the area, you meet the Palace, a rectangular building where the first stage of initiation into the Mysteries took place.

In sacred house, just behind, was the preparation of those who participated in the ceremony.

 

In the Sanctuary, whose construction began in 325 BC and was completed in 150 BC, was the initiation of the faithful in the second level, which is called Supervision and was the most important point of the ceremony.

Αρχαιολογικό Μουσείο Σαμοθράκης

 

Στην κεντρική αίθουσα βρίσκονται αρχιτεκτονικές αποκαταστάσεις από τα κυριότερα κτίρια του ιερού, όπως ο θριγκός της Αυλής του Βωμού του Ιερού και του Θόλου της Αρσινόης Β΄, που την κοσμούν ταύροι και μαργαρίτες. Επίσης τμήματα της ανωδομής της Αίθουσας των Αναθημάτων και μαρμάρινη επιγραφή που απαγόρευε την είσοδο των αμύητων στο άδυτο του Ανακτόρου.

 

Στη δεύτερη αίθουσα υπάρχουν τμήματα της ανάγλυφης μαρμάρινης ζωφόρου του Πρόπυλου του Τεμένους με τις χορεύτριες, τη προτομή του μάντη Τειρεσία, καθώς και ολόσωμη αλλά ακέφαλη μορφή που μάλλον ανήκει στη Περσεφόνη, κ.α.

 Τμήμα της ανάγλυφης ζωφόρου από το Κτίριο του Τελετουργικού Χορού ( γύρω στο340 π.Χ.)

ΥΠΠΟ:Η ζωφόρος απεικονίζει νεαρά κορίτσια που χορεύουν, συνοδευόμενα από άλλα που παίζουν διάφορα μουσικά όργανα.Η ζωφόρος περιέβαλε όλο το κτίριο, το οποίο έχει συνδεθεί με χώρο τελετουργίας και αποτελεί δωρεά κάποιου πλούσιου και ισχυρού δωρητή, πιθανόν του Φιλίππου Β’ του Μακεδόνα, καθώς γνωρίζουμε ότι έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για το Ιερό, αφού εκεί γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του και μητέρα του Μεγάλου Αλέξανδρου, Ολυμπιάδα, κατά τη διάρκεια της μύησής τους. Το αρχαϊστικό ύφος και η κυκλική κίνηση της πομπής γύρω από το κτίριο, που συγκλίνει από αντίθετες κατευθύνσεις, παραπέμπουν σε μια μακρά παράδοση χορωδιακών χορών. 

Μπαίνοντας στην τρίτη αίθουσα ο επισκέπτης βλέπει ένα πάγκο με μαρμάρινα στηρίγματα τα οποία προέρχονται από την Ιερή Οικία.

 

Στο βάθος στέκεται συγκολλημένο ένα ακέφαλο άγαλμα της Νίκης, αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά την νίκη του στη Κύπρο, που είχε τοποθετηθεί πάνω στη πλώρη ενός πλοίου, με ανοιχτά φτερά, σαλπίζοντας ορμητικά τη νίκη. Είναι φτιαγμένη από πάριο μάρμαρο και έχει ύψος 2,75 μ. Στις προθήκες εκτίθενται μεταλλικά αντικείμενα από τα οποία ξεχωρίζει μια περσική καρφίτσα σε μορφή λιονταριού.

 

Στην τέταρτη αίθουσα εκτίθενται ευρήματα από τις Νεκροπόλεις και ένα εκμαγείο της Νίκης της Σαμοθράκης, η οποία σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου. Επίσης, εκεί βρίσκονται τα περισσότερα από τα πολύτιμα κοσμήματα και ασημένια νομίσματα που έδωσε η ανασκαφή των Νεκροπόλεων, τα οποία χρονολογούνται από το τέλος του 6ου αι. π.Χ. μέχρι την εποχή του Αυγούστου. 

Ιερό των Μεγάλων Θεών Σαμοθράκης - Sanctuary of the Great Gods on Samothrace

 

Εφορεία Αρχαιοτήτων Έβρου / Ephorate of Antiquities of Evros  

Στην αρχαιότητα, η φήμη της Σαμοθράκης προερχόταν από τη μυστηριακή της λατρεία των Μεγάλων Θεών, οι τελετές μύησης των οποίων υπόσχονταν προστασία στη θάλασσα και την ευκαιρία «γίνεσθαι και ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και κατά πάν βελτίονας εαυυών τους των μυστηρίων κοινωνήσαντας»(Διόδωρος).

 Το ίδιο το ιερό έχει την αναμφισβήτητη αύρα του ιερού χώρου, ο οποίος φιλοξένησε γεγονότα που διαμόρφωσαν την αρχαία μυθολογία και ιστορία.

 

Η μυθική οικογένεια του νησιού έδωσε τους γεννήτορες του Τρωικού γένους, εδώ γνωρίστηκαν οι γονείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου και εδώ κατέφυγε ο τελευταίος Μακεδόνας βασιλιάς κυνηγημένος από τους Ρωμαίους. Η κοινότητα των μυημένων στη Σαμοθράκη κρατούσε απόρρητη τη φύση των τελετών μύησης.

 

Όπως στα Μυστήρια της Ελευσίνας, όσοι έπαιρναν μέρος για πρώτη φορά στα Μυστήρια της Σαμοθράκης ονομάζονταν μύσται (από το ρήμα μύω = κλείνω τα μάτια) και όσοι συμμετείχαν για δεύτερη φορά ονομάζονταν  επόπται (από τον μέλλοντα  ἐπόψομαι του ρήματος ἐφοράω  = επιβλέπω, παρατηρώ, βλέπω, στρέφω το βλέμμα προς). Ένας είδος προκαταρκτικής μύησης πιθανόν γινόταν στον Θεατρικό Κύκλο .

 

Μετά την προκαταρκτική αυτή ιεροτελεστία, οι μύστες με δεμένα τα μάτια περιπλανιόντουσαν στο σκοτάδι σε αναζήτηση της θεάς Αρμονίας, κόρης του Δία και της Ηλέκτρας.

Σύμφωνα με τη μυθολογία της Σαμοθράκης, την Αρμονία είχε απαγάγει ο Κάδμος στο πέλαγος, όταν, στη διάρκεια της αναζήτησης της αδελφής του Ευρώπης, πέρασε από τη Σαμοθράκη.

 

 Η Αρμονία σώθηκε και μεταφέρθηκε πάλι στο νησί από τ’ αδέρφια της, τον Δάρδανο και Ιασίονα/Ηετίωνα, μορφές που συνδέονται στενά με τα μυστήρια και με την πολύ γνωστή ιδιότητα των Μεγάλων Θεών, τη σωτηρία των ναυαγών.

 

Η ευτυχής έκβαση της αναζήτησης της Αρμονίας είχε τη μορφή της επιφάνειάς της και ενός ιερού γάμου. Ο γάμος της Αρμονίας με τον Κάδμο αναπαριστανόταν στην ιεροτελεστία της Σαμοθράκης που διαδραματιζόταν μέσα στο Κτίριο του Τελετουργικού Χορού  και απεικονιζόταν στη ζωφόρο που το περιέβαλλε.

 

Συντάκτης

Δημήτρης Μάτσας 

 

ΒΑΣΙΛΕΑ ΦΙΛΙΠΠΟΝ /ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ/ΘΕΟΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙΣ 

 

 Base bearing the bronze statue of Philip V of Macedon.

 The inscription states “The Macedonians dedicate the statue of King Philip, son of King Demetrius, to the Great Gods”

Around 200 BC 

In antiquity, the fame of Samothrace emanated from its mystery cult of the Megaloi Theoi, the Great Gods, whose rites of initiation promised protection at sea and the opportunity to “become a better and more pious person in all ways” (Diodorus).

 

The Sanctuary itself has the unmistakable aura of sacred ground. Within its sacred space events occurred that shaped both the mythic and historical ancient world. The island’s legendary family sired the Trojan race; here, the parents of Alexander the Great first met and the last Macedonian king held out against the Romans. The nature of the rites of initiation was held in silent trust by the community of initiated.

 

As in the Mysteria of Eleusis, first-time participants in the Samothracian Mysteries were called mystai (μύσται, derived from the verb μύω, “to close the eyes”) and second-time participants were called epoptai (επόπται, from the future tense ἐπόψομαι of the verb ἐφοράω “oversee, observe, look upon, behold”). A kind of preliminary myesis (initiation) presumably took place at the Theatral Circle .

 

After undergoing this preliminary rite, the initiates, blindfolded, wandered through the darkness in search of the goddess Harmonia, the daughter of Zeus and Electra, whom, according to the Samothracian legend, Kadmos had carried, presumably by sea, when, in the course of his quest for Europa, he sailed by Samothrace.

 

Harmonia was saved and brought back to Samothrace by her brothers, Dardanus and Iasion/Eetion, figures closely associated with the mysteries and with (the well-known role of the Great Gods) saving people in peril at sea. The happy outcome of the search for Harmonia, taking the form of her epiphany and of a sacred marriage, the wedding of Kadmos and Harmonia, was represented in the rite of Samothrace, enacted within the great Hall of Choral Dancers  and reflected in the frieze which surrounded the building.

 

Author

Dimitris Matsas 

 

ΥΠΠΟ

The Sanctuary of the Great Gods(1973) - Aylon Film Archives 

Μακεδονήσι

 

 Το μακεδονήσι πάει με όλα 

 Γράφεται και «μακεδονίσι», αλλά αυτό δεν βοηθάει κανέναν να καταλάβει για ποιο φυτό πρόκειται. Στο «Περί ύλης ιατρικής» του Διοσκουρίδη απαριθμούνται όλες οι θεραπευτικές ιδιότητες του πετροσέλινου, του μαϊντανού δηλαδή, διότι περί αυτού πρόκειται, ενώ στην περιγραφή του αναφέρεται ότι «φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις» .

 

 Ευνόητο, λοιπόν, για ποιον λόγο, ανάμεσα στα διαφορετικά ονόματά του, όπως περσέμολο, μυρωδιά, μακεδονήσι, επικρατέστερο είναι το τελευταίο. Από το πετροσέλινο, που έγινε στα λατινικά petroselinum και αργότερα petrosilium, προέκυψαν στα αγγλικά το parsley και στα γαλλικά το persil. 

Αλλά από το petroselinum macedonicum κάποιοι προτίμησαν να κρατήσουν το δεύτερο συνθετικό του ονόματος. Αυτό, ταξιδεύοντας στην Τουρκία, έγινε magdanos και τελικά maydanoz. Και έτσι πήραμε εμείς πίσω μια λέξη με ελληνική προέλευση, πλην όμως παραμορφωμένη.

 

 Ίσως το «μακεδονήσι» είναι τελικά προτιμότερο.

 

 Βήμα

Οι Έλληνες που ρίζωσαν κατά λάθος στα Σκόπια

 

Με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 έφυγαν από την Καλλίπολη της Αν. Θράκης, αλλά η νέα πατρίδα «δεν βρήκε ένα χωριό για να τους στεγάσει» και πήγανε στα Σκόπια – Μιλούν σπαστά ελληνικά, δηλώνουν με περηφάνια την καταγωγή τους, και ζητούν την ελληνική ιθαγένεια

Αποστολή: Παναγιώτης Σαββίδης

 

To Πέχτσεβο είναι μια μικρή πόλη στα Σκόπια, δίπλα στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Από τον μεθοριακό σταθμό Δοϊράνης απέχει 120 χλμ., ενώ ο πληθυσμός του αγγίζει τους 3.200 κατοίκους. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης έχει ελληνική καταγωγή αφού προέρχεται από Ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία (1923).

 Η ιστορία των ομογενών αυτών, αν και σε πολλά σημεία αδιευκρίνιστη έως τις μέρες μας, παραμένει ενδιαφέρουσα. Οι πρόγονοί τους ξεκίνησαν από τα χωριά της Καλλίπολης, βρέθηκαν αρχικά στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στο Πέχτσεβο της τότε νότιας Σερβίας, όπου «υπήρχαν διαθέσιμα άδεια σπίτια και χωράφια, από Τούρκους που μετανάστευσαν στην Τουρκία, καθώς και δουλειές στα κοντινά ορυχεία», όπως τους είπαν. Η φτώχεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον τούς έκανε να πάρουν τη δύσκολη απόφαση, αφήνοντας πίσω στην Ελλάδα συγγενείς και συγχωριανούς.

Τα ελληνικά τα μιλούσαν κρυφά, τους απαγορεύτηκε κάθε επαφή με συγγενείς, ενώ τους ανάγκαζαν να αλλάξουν τα επίθετά τους. Έτσι επί Σερβίας ο Στεφανίδης έγινε «Στεφάνοβιτς», επί βουλγαρικών κατοχών «Στεφάνοφ» και μετά τη δημιουργία του σημερινού κράτους επί Τίτο «Στεφανόβσκι»

 

 Κτισμένο σε ένα οροπέδιο στα 1.158 μ., με δασοσκέπαστες πλαγιές και βαρείς χειμώνες η ζωή δεν ήταν εύκολη για τους «κοντοθαλασσινούς» Θρακιώτες. Η ζωή στη νέα πατρίδα δεν ήταν εύκολη, αφού ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα, μέσα στη σλαβική πλειονότητα. Οι ντόπιοι τούς αποκαλούσαν υποτιμητικά «Γκραιτσουλιάνους» και τα πρώτα χρόνια απέφευγαν κάθε επαφή μαζί τους. Τα ελληνικά τα μιλούσαν κρυφά, τους απαγορεύτηκε κάθε επαφή με συγγενείς στην Ελλάδα, ενώ κάθε φορά που άλλαζε η διοίκηση άλλαζαν και το επίθετό τους. Έτσι επί Σερβίας ο Στεφανίδης έγινε «Στεφάνοβιτς», επί βουλγαρικών κατοχών «Στεφάνοφ» και μετά τη δημιουργία του σημερινού κράτους επί Τίτο «Στεφανόβσκι».

 

 

 

Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής, που έφεραν από τη χαμένη πατρίδα οι πρόγονοί τους, αποτελεί το σημαντικότερο θρησκευτικό κειμήλιο που φυλάσσουν σε ένα ιδιωτικό ξωκλήσι ως κόρη οφθαλμού.Το 2022 οι Έλληνες του Πέχτσεβο σύστησαν τον Σύλλογο Ελλήνων – Καλλίπολη – Πέχτσεβο, με στόχο την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης:

 

 

«Ιδρύσαμε τον σύλλογο για να μη χάσουμε τις ρίζες μας. Για να ξέρουμε την καταγωγή μας και πώς βρεθήκαμε εδώ πάνω», λέει στο «ΘΕΜΑ» με τα λίγα, σπαστά ελληνικά του ο πρόεδρος του συλλόγου Σταύρος Στεφανίδης, αναφέροντας ιστορίες που του έλεγαν ο παππούς και η γιαγιά του για τη χαμένη πατρίδα στην Καλλίπολη και για την άλλη, την Ελλάδα, που «δεν βρήκε ένα χωριό για να τους στεγάσει». Η Ελλάδα επισήμως αναγνωρίζει την ύπαρξη των ομογενών στο Πέχτσεβο. Την περίοδο που η σημερινή υφυπουργός Εξωτερικών κυρία Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου ήταν επικεφαλής του Ελληνικού Γραφείου Συνδέσμου στα Σκόπια (2007-2012) είχε επισκεφθεί το Πέχτσεβο και διατηρούσε επαφές με τους ομογενείς. Την ίδια περίοδο λειτουργούσε και φροντιστήριο ελληνικών. Κάτι που δεν συμβαίνει πλέον. «Παλαιότερα η πρεσβεία στα Σκόπια μάς έστελνε κάθε εβδομάδα δάσκαλο ελληνικής γλώσσας. Είναι σημαντικό για εμάς, γιατί πολλοί θέλουν να μάθουν ελληνικά», μας λέει η κυρία Φρόσω Καρακουτόβσκα, τονίζοντας ότι πρόσφατα ζητήθηκε εκ νέου η αρωγή της ελληνικής διπλωματικής Αρχής.

 

 Οι Έλληνες του Πέχτσεβο φυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού την εικόνα της Αγίας Παρασκευής, που έφεραν από την Ανατολική Θράκη οι πρόγονοί τους

«Θέλουμε ελληνικές ταυτότητες»

Για τους ομογενείς στο Πέχτσεβο, το πλέον σημαντικό ζήτημα που θέτουν είναι η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας. Θέμα που έχει σχέση με την αναγνώριση της εθνικής καταγωγής τους. «Δεν θέλουμε ταυτότητες για να πάμε στην Ευρώπη για δουλειά. Θέλουμε ταυτότητες γιατί είμαστε Έλληνες. Ο πατέρας μου ήθελε να πάρει ταυτότητα και να πεθάνει ως Έλληνας και όχι ως “Μακεδόνας”», μας λέει ο πρόεδρος του συλλόγου.Τα τελευταία χρόνια η επιθετική διπλωματία της Βουλγαρίας στα Σκόπια έχει ως αποτέλεσμα να αποκτήσουν 100.000 πολίτες τη βουλγαρική ιθαγένεια. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επιθυμία απόκτησης βουλγαρικού διαβατηρίου, προκειμένου να μπορούν να εργαστούν σε χώρες της Ευρώπης, και όχι σε κάποια «φιλοβουλγαρική» συνείδηση. Ανάμεσα σε αυτούς, βουλγαρικό διαβατήριο απέκτησαν και πολλοί ομογενείς του Πέχτσεβο. «Πολλοί από εμάς, βλέποντας πως δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον από την Ελλάδα, στράφηκαν στη Βουλγαρία για διαβατήρια. Οι περισσότεροι ξεκίνησαν μια νέα ζωή σε χώρες της Ευρώπης όχι ως Έλληνες, αλλά ως Βούλγαροι», μας λέει η κυρία Καρακουτόβσκα, εκφράζοντας παράπονο για την απουσία της Ελλάδας.

 

«Πέρασαν 100 χρόνια από τότε που ήρθαν οι γονείς μας στα χώματα αυτά. Πεθάνανε με την ελπίδα πως θα γυρίσουν μόνιμα στην Ελλάδα», λέει με τη σειρά του ο κ. Μανόλης Στεφανόβσκι (Στεφανίδης) τονίζοντας: «Δεν θέλω διαβατήριο για να πάω στην Ευρώπη. Το θέλω για να πω με καμάρι ‘‘είμαι Έλληνας’’».

 

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει αποδώσει ιθαγένεια σε πολλούς ομογενείς στα Σκόπια, κυρίως στην περιοχή του Μοναστηρίου, όπου παραμένουν σημαντικές εστίες της πάλαι ποτέ ισχυρής ελληνικής κοινότητας της πόλης.

 

 

 

 

Ναρέντρα Μόντι:Η Ελλάδα και η Ινδία έχουν μία σχέση,μια φιλία,φυσιολογική

 

Η Ελλάδα και η Ινδία έχουν μία σχέση, μια φιλία, φυσιολογική.

Είναι φυσιολογικό να υπάρχει φιλική σχέση ανάμεσα στους δύο αρχαίους πολιτισμούς του κόσμου, ανάμεσα σε αυτές τις δύο πανάρχαιες ιδεολογίες.

Σε αυτές τις δύο χώρες που έχουν πανάρχαιες σχέσεις εμπορικές και πολιτιστικές.

Η βάση των σχέσεών μας είναι δυνατή και πανάρχαια, στηρίζεται στην επιστήμη,την φιλοσοφία,το εμπόριο και τον πολιτισμό. 

Narendra Modi