Dionysus mosaic by Konstantinos Arvanitakis
Ροτόντα της Αρσινόης Β ́ (288-270 π.Χ.) ανακατασκευασμένο τμήμα της εσωτερικής στοάς
Στη βόρεια πλευρά του νησιού, στην περιοχή της Παλαιάπολης
κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκεται και ο Αρχαιολογικός Χώρος Παλαιάπολης.
Πρόκειται για αξιόλογο και πολύ σημαντικό αρχαιολογικό χώρο
αφού στο σημείο αυτό τελούνταν τα ξακουστά Καβείρια Μυστήρια.
Τα λατρευτικά και δημόσια κτίρια είναι αυτά που, κατά κύριο
λόγο, διασώζονται σε ερείπια μέχρι σήμερα. Οι πρώτες ανασκαφές στον Ιερό Χώρο,
χρονολογούνται από το 1863.
Τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα είναι η Νίκη της
Σαμοθράκης, το Ανάκτορο με την Ιερή Οικία, το Αρσινόειο σε σχήμα Ροτόντας, το
Τέμενος, το Ιερό, το Θέατρο, το Θυσιαστήριο, ο Οίκος των Αφιερωμάτων, η Στοά, η
Κρήνη της Νίκης, το Νεκροταφείο, το κτίριο των βασιλέων Φιλίππου Γ΄ και
Αλεξάνδρου Δ΄ και το Πρόπυλο του Πτολεμαίου Β΄.
Στην Ιερή Οικία, ακριβώς από πίσω, γινόταν η προετοιμασία
αυτών που θα συμμετείχαν στην τελετή.
Στο Ιερό, του οποίου η ανέγερση ξεκίνησε το 325 π.Χ. και ολοκληρώθηκε το 150 π.Χ., γινόταν η μύηση των πιστών σε δεύτερο βαθμό, η οποία ονομαζόταν Εποπτεία και ήταν το πιο σημαντικό σημείο της τελετής.
On the
north side of the island, in Paleopolis, near the Archaeological Museum there
is the archaeological site of Paleopolis.
It is a
remarkable and very important archaeological site since at this at this place
the famous Kaviria Mysteries took place.
The
religious and public buildings are mainly the ones preserved in ruins till
today. The first excavations at the Sanctuary Area, date from 1863.
Most
important archaeological finds are Niki of Samothraki, the Palace with the
sacred house, Arsinoio in shaped Rotunda, the Temenos, the Temple, the Theatre,
the Altar, the house of tributes, the Stoa, the Fountain of Niki, the cemetery,
the building of kings Philip III and Alexander IV and Propylon Ptolemy ΙΙ.
Entering
the area, you meet the Palace, a rectangular building where the first stage of
initiation into the Mysteries took place.
In sacred
house, just behind, was the preparation of those who participated in the
ceremony.
In the
Sanctuary, whose construction began in 325 BC and was completed in 150 BC, was
the initiation of the faithful in the second level, which is called Supervision
and was the most important point of the ceremony.
Στην κεντρική αίθουσα βρίσκονται αρχιτεκτονικές
αποκαταστάσεις από τα κυριότερα κτίρια του ιερού, όπως ο θριγκός της Αυλής του
Βωμού του Ιερού και του Θόλου της Αρσινόης Β΄, που την κοσμούν ταύροι και
μαργαρίτες. Επίσης τμήματα της ανωδομής της Αίθουσας των Αναθημάτων και
μαρμάρινη επιγραφή που απαγόρευε την είσοδο των αμύητων στο άδυτο του
Ανακτόρου.
Στη δεύτερη αίθουσα υπάρχουν τμήματα της ανάγλυφης
μαρμάρινης ζωφόρου του Πρόπυλου του Τεμένους με τις χορεύτριες, τη προτομή του
μάντη Τειρεσία, καθώς και ολόσωμη αλλά ακέφαλη μορφή που μάλλον ανήκει στη
Περσεφόνη, κ.α.
Τμήμα της ανάγλυφης ζωφόρου από το Κτίριο του Τελετουργικού Χορού ( γύρω στο340 π.Χ.)
ΥΠΠΟ:Η ζωφόρος απεικονίζει νεαρά κορίτσια που χορεύουν, συνοδευόμενα από άλλα που παίζουν διάφορα μουσικά όργανα.Η ζωφόρος περιέβαλε όλο το κτίριο, το οποίο έχει συνδεθεί με χώρο τελετουργίας και αποτελεί δωρεά κάποιου πλούσιου και ισχυρού δωρητή, πιθανόν του Φιλίππου Β’ του Μακεδόνα, καθώς γνωρίζουμε ότι έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για το Ιερό, αφού εκεί γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του και μητέρα του Μεγάλου Αλέξανδρου, Ολυμπιάδα, κατά τη διάρκεια της μύησής τους. Το αρχαϊστικό ύφος και η κυκλική κίνηση της πομπής γύρω από το κτίριο, που συγκλίνει από αντίθετες κατευθύνσεις, παραπέμπουν σε μια μακρά παράδοση χορωδιακών χορών.
Μπαίνοντας στην τρίτη αίθουσα ο επισκέπτης βλέπει ένα πάγκο
με μαρμάρινα στηρίγματα τα οποία προέρχονται από την Ιερή Οικία.
Στο βάθος στέκεται συγκολλημένο ένα ακέφαλο άγαλμα της
Νίκης, αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά την νίκη του στη Κύπρο, που
είχε τοποθετηθεί πάνω στη πλώρη ενός πλοίου, με ανοιχτά φτερά, σαλπίζοντας
ορμητικά τη νίκη. Είναι φτιαγμένη από πάριο μάρμαρο και έχει ύψος 2,75 μ. Στις
προθήκες εκτίθενται μεταλλικά αντικείμενα από τα οποία ξεχωρίζει μια περσική
καρφίτσα σε μορφή λιονταριού.
Στην τέταρτη αίθουσα εκτίθενται ευρήματα από τις Νεκροπόλεις και ένα εκμαγείο της Νίκης της Σαμοθράκης, η οποία σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου. Επίσης, εκεί βρίσκονται τα περισσότερα από τα πολύτιμα κοσμήματα και ασημένια νομίσματα που έδωσε η ανασκαφή των Νεκροπόλεων, τα οποία χρονολογούνται από το τέλος του 6ου αι. π.Χ. μέχρι την εποχή του Αυγούστου.
Εφορεία Αρχαιοτήτων Έβρου / Ephorate of Antiquities of Evros
Στην
αρχαιότητα, η φήμη της Σαμοθράκης προερχόταν από τη μυστηριακή της λατρεία των
Μεγάλων Θεών, οι τελετές μύησης των οποίων υπόσχονταν προστασία στη θάλασσα και
την ευκαιρία «γίνεσθαι και ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και κατά πάν
βελτίονας εαυυών τους των μυστηρίων κοινωνήσαντας»(Διόδωρος).
Το ίδιο το ιερό έχει την αναμφισβήτητη αύρα
του ιερού χώρου, ο οποίος φιλοξένησε γεγονότα που διαμόρφωσαν την αρχαία
μυθολογία και ιστορία.
Η μυθική
οικογένεια του νησιού έδωσε τους γεννήτορες του Τρωικού γένους, εδώ γνωρίστηκαν
οι γονείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου και εδώ κατέφυγε ο τελευταίος Μακεδόνας
βασιλιάς κυνηγημένος από τους Ρωμαίους. Η κοινότητα των μυημένων στη Σαμοθράκη
κρατούσε απόρρητη τη φύση των τελετών μύησης.
Όπως στα
Μυστήρια της Ελευσίνας, όσοι έπαιρναν μέρος για πρώτη φορά στα Μυστήρια της
Σαμοθράκης ονομάζονταν μύσται (από το ρήμα μύω = κλείνω τα μάτια) και όσοι
συμμετείχαν για δεύτερη φορά ονομάζονταν
επόπται (από τον μέλλοντα ἐπόψομαι
του ρήματος ἐφοράω = επιβλέπω, παρατηρώ,
βλέπω, στρέφω το βλέμμα προς). Ένας είδος προκαταρκτικής μύησης πιθανόν γινόταν
στον Θεατρικό Κύκλο .
Μετά την
προκαταρκτική αυτή ιεροτελεστία, οι μύστες με δεμένα τα μάτια περιπλανιόντουσαν
στο σκοτάδι σε αναζήτηση της θεάς Αρμονίας, κόρης του Δία και της Ηλέκτρας.
Σύμφωνα με
τη μυθολογία της Σαμοθράκης, την Αρμονία είχε απαγάγει ο Κάδμος στο πέλαγος,
όταν, στη διάρκεια της αναζήτησης της αδελφής του Ευρώπης, πέρασε από τη
Σαμοθράκη.
Η Αρμονία σώθηκε και μεταφέρθηκε πάλι στο νησί
από τ’ αδέρφια της, τον Δάρδανο και Ιασίονα/Ηετίωνα, μορφές που συνδέονται
στενά με τα μυστήρια και με την πολύ γνωστή ιδιότητα των Μεγάλων Θεών, τη
σωτηρία των ναυαγών.
Η ευτυχής
έκβαση της αναζήτησης της Αρμονίας είχε τη μορφή της επιφάνειάς της και ενός
ιερού γάμου. Ο γάμος της Αρμονίας με τον Κάδμο αναπαριστανόταν στην
ιεροτελεστία της Σαμοθράκης που διαδραματιζόταν μέσα στο Κτίριο του
Τελετουργικού Χορού και απεικονιζόταν στη ζωφόρο που το περιέβαλλε.
Συντάκτης
Δημήτρης
Μάτσας
ΒΑΣΙΛΕΑ
ΦΙΛΙΠΠΟΝ /ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ/ΘΕΟΙΣ
ΜΕΓΑΛΟΙΣ
Base bearing the
bronze statue of Philip V of Macedon.
The inscription
states “The Macedonians dedicate the statue of King Philip, son of King
Demetrius, to the Great Gods”
Around 200 BC
In antiquity, the fame of Samothrace emanated from its mystery cult of the Megaloi Theoi, the Great Gods, whose rites of initiation promised protection at sea and the opportunity to “become a better and more pious person in all ways” (Diodorus).
The Sanctuary itself has the unmistakable aura of
sacred ground. Within its sacred space events occurred that shaped both the
mythic and historical ancient world. The island’s legendary family sired the
Trojan race; here, the parents of Alexander the Great first met and the last
Macedonian king held out against the Romans. The nature of the rites of
initiation was held in silent trust by the community of initiated.
As in the Mysteria of Eleusis, first-time participants in the Samothracian Mysteries were called mystai (μύσται, derived from the verb μύω, “to close the eyes”) and second-time participants were called epoptai (επόπται, from the future tense ἐπόψομαι of the verb ἐφοράω “oversee, observe, look upon, behold”). A kind of preliminary myesis (initiation) presumably took place at the Theatral Circle .
After undergoing this preliminary rite, the initiates,
blindfolded, wandered through the darkness in search of the goddess Harmonia,
the daughter of Zeus and Electra, whom, according to the Samothracian legend, Kadmos
had carried, presumably by sea, when, in the course of his quest for Europa, he
sailed by Samothrace.
Harmonia was saved and brought back to Samothrace by
her brothers, Dardanus and Iasion/Eetion, figures closely associated with the
mysteries and with (the well-known role of the Great Gods) saving people in
peril at sea. The happy outcome of the search for Harmonia, taking the form of
her epiphany and of a sacred marriage, the wedding of Kadmos and Harmonia, was
represented in the rite of Samothrace, enacted within the great Hall of Choral
Dancers and reflected in the frieze which surrounded the building.
Author
Dimitris Matsas
The Sanctuary of the Great Gods(1973) -
Επιγραφή:ΑΣΤΙΟΥΝΕΙΟΣ
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΙΟΙ ΕΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
Χρονολόγηση:Ελληνιστική περίοδος, 330 - 320 π.Χ.
Τόπος Εύρεσης:Δερβένι,τάφος Β'
Διαστάσεις: ύψος: 0,91 μ.
Υλικό: Χαλκός
Το σπουδαιότερο εύρημα του νεκροταφείου του Δερβενίου είναι ο περίφημος χάλκινος κρατήρας, που είχε χρησιμοποιηθεί ως οστεοδόχο σκεύος. Το αριστουργηματικό και μοναδικό στο είδος του έργο σώζεται ακέραιο και το χρυσό του χρώμα οφείλεται στη μεγάλη περιεκτικότητα κασσίτερου στο κράμα του χαλκού. Ο κρατήρας είναι κατασκευασμένος με δύο τεχνικές: χύτευση για το χείλος, τις λαβές και τα προσωπεία τους, τη βάση, και τα αγαλμάτια των ώμων, και σφυρηλάτηση για τις ανάγλυφες μορφές της κοιλιάς και του λαιμού.
Το σώμα του αγγείου ως το λαιμό κατασκευάσθηκε από ένα έλασμα, ενώ από ένα δεύτερο το άνω τμήμα του λαιμού. Το στόμιο του αγγείου σκεπάζεται με διάτρητο κοίλο κάλυμμα, που χρησίμευε ως σουρωτήρι για το κρασί. Από την πλούσια διακόσμηση του κρατήρα ξεχωρίζει ο λιτός διάκοσμος του ώμου με γλωσσωτό κόσμημα και του χείλους με ιωνικό και λέσβιο κυμάτιο.
Το θέμα της κύριας παράστασης αντλείται από το διονυσιακό κύκλο. Κεντρικές μορφές είναι ο Διόνυσος με την Αριάδνη. Ο γυμνός νεαρός θεός ακουμπά σε βράχο ανέμελος, έχει το δεξί χέρι ακουμπισμένο πάνω στο κεφάλι του, το δεξί του πόδι πάνω στα πόδια της Αριάδνης, ενώ συνοδεύεται από ένα πάνθηρα. Δίπλα του κάθεται η όμορφη Αριάδνη, που φοράει καλύπτρα στο κεφάλι και χειριδωτό χιτώνα, και με μια κίνηση του δεξιού της χεριού γεμάτη χάρη, πιάνοντας την καλύπτρα, ετοιμάζεται να αποκαλυφθεί στο σύντροφό της.
Σε αντίθεση με την ηρεμία και γαλήνη των κεντρικών μορφών έρχεται ο οργιαστικός χορός των μαινάδων, που πλαισιώνουν το ιερό ζεύγος. Εκστατικό πάθος έχει κυριεύσει τις μαινάδες, το οποίο εκφράζεται με έντονες κινήσεις, με ρούχα που ανεμίζουν, αφήνοντας να διαφανεί κάτω από αυτά η ανατομία του σώματος.
Το χορό παρακολουθεί σειλινός με τελείως εξανθρωπισμένη μορφή, ανακατωμένα μαλλιά, γενειάδα, και δέρμα ζώου δεμένο στο λαιμό του. Στέκεται στις άκρες των δακτύλων και έχει σηκωμένο το ένα χέρι σαν να καθοδηγεί τον όλο χορό. Στο άλλο χέρι, πίσω από την πλάτη του, κρατά θυρσό.
Αινιγματική
είναι η άλλη ανδρική γενειοφόρος μορφή. Πρόκειται για έναν «μονοσάνδαλο» άνδρα
που προχωρά σε έντονο βηματισμό. Φορά χλαμύδα και ιμάτιο, από τον ώμο κρέμεται
σπαθί στη θήκη του, στο αριστερό κρατά άλλο εγχειρίδιο, ενώ στο δεξί κρατούσε
δύο δόρατα. Πρόκειται ίσως για την απεικόνιση του Πενθέα ή του βασιλιά της
Υράκης Λυκούργου, που λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς του προς το Διόνυσο
καταλήφθηκε από μανία.
Τα αγαλματίδια, που κάθονται στους ώμους του αγγείου, ανήκουν στα αριστουργήματα της αρχαίας χαλκοπλαστικής. Η στάση τους προσαρμόζεται στις καμπυλώσεις του κρατήρα. Στη μια πλευρά παρουσιάζεται και πάλι ο νεαρός Διόνυσος, που αρχικά κρατούσε θύρσο, στρέφεται προς την μαινάδα δείχνοντας την με το χέρι του, η οποία κάθεται στην απέναντι μεριά και γέρνει το κεφάλι στο στέρνο. Στην άλλη πλευρά εμφανίζονται ένας αποκοιμισμένος σειλινός με ασκό στο χέρι και μια εκστασιασμένη μαινάδα.
Ο λαιμός του αγγείου
χωρίζεται σε δυο ζώνες. Η κάτω ζώνη κοσμείται με γιρλάνδα και κισσόφυλλα, ενώ
στην πάνω ζώνη παρατάσσονται δώδεκα ανάγλυφα ζώα. Πάνω από το χείλος υπάρχουν
φίδια. Οι έλικες των λαβών κοσμούνται από τέσσερις προτομές: στη μια πλευρά από
τις προτομές του Ηρακλή και ενός γενειοφόρου θεού με κέρατα, στην άλλη από την
προτομή του Άδη. Κάτω από την κύρια σκηνή του σώματος εμφανίζονται ζεύγη γρυπών
και λέοντας με πάνθηρα που σπαράσσουν μικρό ελάφι και μοσχάρι.
Ο κρατήρας αποτελεί πιθανόν μακεδονικό έργο, αριστούργημα κάποιου Μακεδόνα καλλιτέχνη εξοικιωμένου με την αττική τέχνη. Επιγραφή με αργυρά γράμματα στο χείλος του αγγείου δηλώνει τον κάτοχό του: ΑΣΤΙΟΥΝΕΙΟΣ ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΙΟΙ ΕΣ ΛΑΡΙΣΑΣ. Η παρουσία ενός Θεσσαλού στη Μακεδονία συμπίπτει με ένα ιστορικό γεγονός: το 344 π.Χ. ο Φίλιππος Β΄ πήρε όμηρους από την αριστοκρατική οικογένεια των Αλευάδων, ύστερα από την αποτυχημένη απόπειρά τους να αποτινάξουν τη μακεδονική κυριαρχία.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Βοκοτοπούλου Ι., Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Αθήνα, 1996, 200 κ.ε.
Βοκοτοπούλου Ι., Ελληνική Τέχνη. Αργυρά και χάλκινα έργα τέχνης, Αθήνα, 1997, 265-266
Amphipolis
— ca. 200 BC Meletemata 22, Epig. App. 12 SEG 40.524
The
Military Decree of Amphipolis (ca. 200 BC) is a Macedonian Greek inscription of
two marble blocks, that originally contain at least three columns of text. It
preserves a list of regulations governing the behaviour and discipline of the
Macedonian army in camp.
Other
military terms mentioned are: ephodos (inspection patrol), ekkoition
(“out-of-bed”, LSJ: night-watch), stegnopoiia (building the barracks),
skenopoiia (tent-making), phragmos (fencing in), diastasis, phylax (guard),
hypaspists, parembole, stratopedon (camp), speirarch (commander of a speira),
tetrarch, and the strategoi.
Αρχική φάση των εργασιών αναστήλωσης της Στοάς του Φιλίππου
Ε΄ στη Δήλο. Οκτώβριος 2017.
Ανάσυρση αρχιτεκτονικών μελών του μνημείου με τηλεσκοπικό
γερανό από βαλτώδη περιοχή στο αρχαίο λιμάνι και ταξινόμησή τους ανά είδος
ύστερα από την αναγνώριση και καταγραφή τους.
Φορέας:Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων (Υπουργείο Πολιτισμού)
Χρηματοδότης: Ίδρυμα Παύλου & Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου Βίντεο: Αλέξης
Ευσταθόπουλος Μουσική: Zack Hemsey, The Way (Instrumental)
Initial
phase of the restoration project at the Stoa of Philip V on Delos (Cyclades,
Greece). October 2017.
Ancient
blocks of the monument are being recovered with the help of a crane from a
marshy area of the ancient harbour. While transferring them, the ancient stones
are being identified and catalogued.
Institution:
Ephorate of Antiquities of Cyclades (Hellenic Ministry of Culture) Fund: Paul
& Alexandra Canellopoulos Foundation Video: Alexis Efstathopoulos
Music: Zack
Hemsey, The Way (Instrumental)
The famous
tombs of Lefkadia, on the ancient road connecting Mieza and Pella, the capital
of the Macedonian Kingdom, are among the finest and best preserved monuments in
the region. The first tomb near the village of Kopanos was named after the
Danish architect K. F. Kinch who discovered and studied it in 1887, 1889 and
1892. Kinch drew the tomb and its painted decoration which is now lost. The
tomb dates to the first half of the third century BC.
The tomb,
which consists of a flat-roofed ante-chamber and a barrel-vaulted burial
chamber, was covered by a mound 2.50 metres high. The Doric facade had two
antae with capitals but no columns. The door was sealed with poros blocks. The
Doric entablature has six triglyphs and six metopes painted blue and yellow
respectively. Above the entablature was an Ionic kymation. The interior walls
were plastered and painted. Inside the antechamber, at 1.70 metres from the
ground, was a relief cornice with white, red and green flowers painted on a red
band. The walls were painted yellow in their lower part, dark red in the middle
and dark blue with flowers at the top. On the east wall a painted panel, now
lost, depicted a Macedonian on a galloping horse attacking a Persian who was on
foot and protected himself with his shield.
The 'Kinch'
Tomb was severely damaged during the construction of the
Thessaloniki-Monasterion railroad. In 1970-71 the Archaeological Service
cleaned and restored the monument to its former appearance.
Author
I.Psarra, archaeologist
Οι γνωστοί μακεδονικοί τάφοι των Λευκαδίων, που βρίσκονται
στην πορεία του αρχαίου δρόμου που ένωνε τη Μίεζα με την πρωτεύουσα του
μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα, είναι από τα λαμπρότερα και καλύτερα
διατηρημένα μνημεία της περιοχής. Ο πρώτος τάφος στην περιοχή Κοπανού Ημαθίας
εντοπίσθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και πήρε το όνομά του από το Δανό
αρχιτέκτονα K.F. Kinch, ο οποίος αποκάλυψε το μνημείο και το μελέτησε τα έτη
1887, 1889 και 1892. Εκτός από τα σχέδια ο Kinch αναπαρέστησε ζωγραφικά τη
διακόσμηση του τάφου και διέσωσε έτσι τις χαμένες σήμερα τοιχογραφίες του
μνημείου, που χρονολογείται στο α΄ μισό 3ου αι. π.Χ.
Ο τάφος είναι διθάλαμος και διαθέτει καμαρωτή σκεπή στο
θάλαμο και επίπεδη στον προθάλαμο. Ήταν καλυμμένος από επίχωση που σχημάτιζε
τύμβο με ύψος 2,50 μ. Η πρόσοψή του ήταν δωρικού ρυθμού, χωρίς όμως να διαθέτει
κίονες. Δύο παραστάδες με επίκρανα πλαισίωναν την είσοδο, την οποία έφραζαν
πωρόλιθοι και όχι πόρτα όπως συνήθως. Ο δωρικός θριγκός του τάφου διακοσμείται
με έξι τρίγλυφα και έξι μετόπες, που αρχικά είχαν κιτρινωπό χρώμα, ενώ τα
τρίγλυφα βαθύ κυανό. Ως επιστέγαση του δωρικού θριγκού υπήρχε ιωνικό κυμάτιο.
Οι εσωτερικοί τοίχοι του μνημείου ήταν καλυμμένοι με λευκό κονίαμα, επάνω στο
οποίο έγινε ο ζωγραφικός διάκοσμος. Στον προθάλαμο υπήρχε σε ύψος 1,70 μ. από
το έδαφος μια ανάγλυφη κορνίζα, που ήταν ζωγραφισμένη με λευκά, κόκκινα και
πράσινα άνθη επάνω σε κόκκινη ταινία. Οι τοίχοι του θαλάμου σε ύψος μέχρι και
0,70 μ. από το έδαφος ήταν βαμμένοι με ωχροκίτρινο χρώμα, από εκεί και πάνω με
βαθύ κόκκινο χρώμα, ενώ ακόμη ψηλότερα υπήρχε ανθοστοιχία επάνω σε βαθύ γαλάζιο
φόντο. Στον ανατολικό τοίχο υπήρχε γραπτή παράσταση, που δεν σώζεται σήμερα.
Εικόνιζε Μακεδόνα ιππέα με άλογο που κάλπαζε, να επιτίθεται με το δόρυ του σε
πεζό Πέρση στρατιώτη, ο οποίος προσπαθούσε να αμυνθεί προτάσσοντας την ασπίδα
του.
Ο τάφος του Kinch υπέστη σοβαρές ζημιές από τις εργασίες που
έγιναν στην περιοχή για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής
Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου και καταπλακώθηκε με χώματα. Το 1970-1971, με μέριμνα
της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας πραγματοποιήθηκαν εργασίες αναστήλωσης και καθαρισμού
του μνημείου, με σκοπό την αποκατάσταση της μορφής του.
Alexandreia
ad Aegyptum
24 centuries since Hellenistic Alexandria
A film by
Konstantinos Arvanitakis
In July 1799,
a group of soldiers stumbled upon an object set to change our understanding of
the ancient world.
That object
was the Rosetta Stone, perhaps the most famous piece of rock in the world. This
fragment of an ancient stela (an inscribed slab) became the key that unlocked
the mysterious hieroglyphic script of ancient Egypt.
The
rediscovery was made by French soldiers digging foundations for a fort in the
town of Rashid (or Rosetta), a port city 65 km east of Alexandria. The soldiers
– troops in Napolean's Egyptian campaign of 1798–1801 – were preparing for the
land Battle of Abuqir on 25 July 1799, between France and the Ottoman Empire.
The Stone was swiftly recognised as a valuable relic of antiquity and news of
the discovery spread quickly.
The Rosetta Stone and what it actually says with Dr. Ilona Regulski
Wie es anfing - Thales, Heraklit, Platon, Aristoteles Hellenismus und Weltbürgertum - Epikur, die Stoa und Plotin Moral u...