Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε πρώτα σε μια εκτίμηση της κατάστασης κατά τον 4ο αιώνα . Όταν ο Αλέξανδρος εκπαίδευσε 30.000 νεαρούς Πέρσες για να ενσωματωθούν στον Μακεδονικό στρατό , κανόνισε να '' μάθουν τα Ελληνικά γράμματα και να ανατραφούν σύμφωνα με τα Μακεδονικά πολεμικά ήθη ( Πλουτ. Αλεξ. 47.3 , γράμματα τε μανθάνειν Ἑλληνικά και Μακεδονικοῖς ὄπλοις ἐντρέφεσθαι).
Τα '' Ελληνικά'' έπρεπε να εκφράσουν την Ελληνική γλώσσα και τα Μακεδονικά όπλα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν στους αγώνες στο πλευρό των Μακεδόνων.
Επιπλέον , όταν ο Αλέξανδρος επέστρεψε από την Ινδία, οργάνωσε κάθε τομέα του πεζικού να συντίθεται ( σε αναλογία) από τέσσερις Μακεδόνες και δώδεκα Πέρσες.( Αρρ. Αναβ. 7.23.3-4). Σε ένα στρατό οργανωμένο με αυτό τον τρόπο η κοινή γλώσσα ήταν πρακτική ανάγκη και αυτός ήταν ο λόγος που οι Πέρσες διδάσκονταν Ελληνικά κατ’ αρχήν.
Εξυπακούεται επομένως ότι η γλώσσα των Μακεδόνων στρατιωτών ήταν Ελληνική.
Υπάρχει μια επιπλέον ένδειξη ότι η γλώσσα του Μακεδονικού στρατού ήταν η Ελληνική στην περίπτωση του Κλείτου, όταν ο Αλέξανδρος , φοβούμενος απόπειρα εναντίον του μέσα στην αναστάτωση, φώναξε τους φρουρούς του ''στη Μακεδονική'', καθώς αυτή ήταν το σύνθημα για σοβαρή αναταραχή’’ ( Πλουτ. Αλεξ. 51.4 , Μακεδονιστί καλῶν τους ὑπασπιστάς τοῦτο δε ἦν σύμβολον θορύβου μεγάλου).
Η χρήση της Μακεδονικής έκανε αυτή τη διαταγή μοναδική, και την χρησιμοποίησε ο βασιλιάς μόνο σε μια τέτοια κρίση, επειδή όλες οι άλλες διαταγές ήταν στην κοινή Ελληνική.
Εννοείται ότι η συνηθισμένη γλώσσα των Μακεδόνων στρατιωτών ήταν η Ελληνική. Εάν, λοιπόν, οι Μακεδόνες του τετάρτου αιώνα μιλούσαν την Ελληνική ως δική τους γλώσσα, πρέπει να συμπεράνουμε ότι την μιλούσαν και στον πέμπτο αιώνα, όταν ο Θουκυδίδης τους περιέγραψε ως βαρβάρους, και πιθανόν νωρίτερα, όταν κατακτούσαν περιοχές και στις δύο πλευρές του Αξιού ποταμού. Το νόημα λοιπόν της λέξης Μακεδονιστί γίνεται έτσι ξεκάθαρο.
Η ‘’ Μακεδονική’’ δεν ήταν μια μη Ελληνική γλώσσα, αλλά διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας την οποία ο Αλέξανδρος μιλούσε για κάποιον ιδιαίτερο σκοπό.
N.G.L. Hammond και G.T. Griffith , Ιστορία της Μακεδονίας , τόμος Β΄ ( 550 – 336 π.Χ.) , Μαλλιάρης Παιδεία,Θεσσαλονίκη 1995 , σ. 58 - 59.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1-3
Ένα κλασικό έργο, απολύτως ενημερωμένο με τις σύγχρονες αντιλήψεις και τα νέα δεδομένα και επιστημονικά τεκμηριωμένο σε ποικίλα ιστορικά θέματα και ερωτήματα που αφορούν τη Μακεδονία και γενικότερα τη Β. Ελλάδα.
Γραμμένο από τον καθηγητή Ν. G. L. Ηammond, και τους συνεργάτες του G. T. Griffith και F. W. Walbank, αποκαθιστά αλήθειες και ερμηνεύει ζητήματα δυσευκρίνιστα, αποτελώντας ένα αδιάστατο ντοκουμέντο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Ένα σημαντικό έργο που έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία.
Περιεχόμενα
Α' ΤΟΜΟΣ: Ιστορική γεωγραφία και Προϊστορία
Β' ΤΟΜΟΣ: Περίοδος από το 550 έως το 336 π.Χ.
Γ' ΤΟΜΟΣ: Περίοδος από το 336 έως το 167 π.Χ.
Συγγραφέας: HAMMOND G. L. N. - ΧΑΜΟΝΤ ΤΖ. Λ. Ν.
Εκδότης: Μαλλιάρης Παιδεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου